Schizofrenia jest poważną chorobą psychiczną charakteryzującą się nietypowymi percepcjami, myślami i zachowaniami. Początek schizofrenii występuje zwykle we wczesnej dorosłości, ale może rozwinąć się w okresie dojrzewania. Schizofrenia dorastająca, jeśli dotyczy, jako gorsze rokowanie jest zwykle obserwowana przy wcześniejszym początku schizofrenii, według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Dziwaczne zachowanie
Młodzież ze schizofrenią może angażować się w dziwne zachowanie lub mowę. Na przykład mogą chodzić w tył lub poruszać się powtarzalnie. Dziwaczne, powtarzające się zachowanie jest bardziej charakterystyczne dla schizofrenii dorastającej w porównaniu ze schizofrenią dorosłych, co odnotowano w przeglądzie badań przeprowadzonych przez dr. Chrisa Hollisa w wydaniu "Postępy w leczeniu psychiatrycznym" z maja 2000 roku.
Mylić Myślenie
Czasami nastolatki ze schizofrenią wykazują zdezorientowane myślenie. Według Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży mogą one mieszać to, co widziane w telewizji lub marzenia o rzeczywistości. Próbując przekonać ich o wymieszaniu, nastolatki ze schizofrenią będą bronić zdezorientowanej wiary.
Zdezorganizowane myślenie lub mowa
Młodzież ze schizofrenią może mówić w sposób bezsensowny lub dezorganizujący, podobnie jak osoba dorosła ze schizofrenią. Podczas mówienia mogą mieć trudności z utrzymaniem tematu lub połączyć słowa i frazy, które nie mają sensu. Mogą również mówić powoli, wypowiadać kilka słów lub nie udzielać odpowiedzi w odpowiedzi na pytanie. Czasami nastolatek ze schizofrenią przestaje mówić w środku zdania.
Halucynacje
Halucynacje obejmują widzenie przedmiotów, słyszenie dźwięków, wąchanie zapachów, odczuwanie lub smakowanie smaków, które nie są prawdziwe. Przykłady halucynacji obejmują widzenie różowych słoni i słyszenie głosów, gdy nikogo nie ma. Czasami nastolatki ze schizofrenią rozmawiają ze sobą lub wybuchają śmiechem bez powodu. Zgodnie z klasycznym przeglądem badań w wydaniu "Biuletynu psychologicznego" z maja 1977 roku, osoba ze schizofrenią może reagować na halucynacje. Chociaż halucynacje występują w schizofrenii dorastającej, to jest ona rzadsza niż u dorosłych, jak doniesiono w wydaniu z marca 2000 r. "Advances in Psychiatric Treatment".
Urojenia
Złudzenie to dziwne lub fantazyjne przekonanie, które jest wyraźnie fałszywe, ale osoba złudzeniem jest przekonana, że wiara jest prawdziwa. To przekonanie nie jest uzasadnione religijnym lub kulturowym pochodzeniem danej osoby. Niektóre przykłady złudzeń są przekonane o byciu sławnym, gdy ktoś nie jest otruty przez członka rodziny lub nauczyciela.
Płaski lub niewłaściwy afekt
Wyrażanie niewielkich emocji lub brak emocji można zaobserwować wśród nastolatków ze schizofrenią. Mogą mieć puste wyraz twarzy lub wydają się być emocjonalnie płaskie. Wyrażone emocje mogą być nieodpowiednie do sytuacji. Na przykład nastolatek ze schizofrenią może śmiać się z wiadomości o śmierci ukochanej osoby. Schizofrenia dorastająca charakteryzuje się bardziej płaskim lub niewłaściwym afektem w porównaniu ze schizofrenią dorosłych, wynika z raportu opublikowanego w maju 2000 roku "Advances in Psychiatric Treatment".
Niewłaściwa higiena
Młodzież ze schizofrenią może wykazywać spadek higieny osobistej. Mogą one mieć nieprzyjemny zapach ciała lub nieświeży oddech z powodu mycia zębów. Czasami mogą wyglądać na zaniedbanych, nie szczotkując włosów ani nie prasując ubrania.
Wycofanie społeczne i nieumiejętność nawiązywania i utrzymywania przyjaciół
Wycofanie społeczne oraz niemożność nawiązywania i utrzymywania przyjaciół są powszechne wśród nastolatków ze schizofrenią. Mogą zacząć unikać lub ignorować innych lub utrzymywać słaby kontakt wzrokowy podczas rozmowy. Ponadto nastolatki ze schizofrenią mogą nie być zainteresowane angażowaniem się w przyjemne zajęcia, ponieważ mogą mieć trudności z doświadczaniem przyjemności. Społeczne wycofanie i nieudolność często pojawiają się przed wystąpieniem schizofrenii wśród nastolatków i mogą wskazywać na zbliżające się zaburzenia psychiczne, wynika z badań opublikowanych w kwietniowym numerze "British Journal of Psychiatry" z kwietnia 1998 roku.
