Rozpoznanie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej może być trudne w zależności od wieku dziecka. Charakterystyczne objawy zaburzenia, nieuwaga, nadpobudliwe zachowanie i impulsywność są bardziej normatywne u małych dzieci niż u dzieci w wieku szkolnym. Jednak już w wieku malucha pojawiają się oznaki, które mogą wskazywać na obecność ADHD.
Krótki czas koncentracji
Maluchy mają tendencję do zwracania uwagi przez dłuższy czas, ale małe dzieci z ADHD są mniej skłonne do siedzenia i angażowania się w zadanie przez dłuższy czas. Możliwość skupienia się i skoncentrowania na nawet interesującym zadaniu jest ograniczona. Niestrukturalne czynności są szczególnie trudne, jak samodzielne wykonywanie zadania, ale nawet w przypadku zorganizowanych działań, te dzieci często tracą zainteresowanie i walczą o wykonanie danego zadania. Gdy dzieci stają się starsze i wchodzą do szkoły, ta nieuwaga może świadczyć o niedbałych błędach, zapomnieniu, utracie zapasów, unikaniu trudnych zadań i nie słuchaniu wskazówek.
Nadczynność i słaba kontrola zachowania
Maluchy z ADHD prawdopodobnie będą bardzo wysokoenergetyczne, ciągle się ruszają. Mogą być nieco niezdarne i często boleć, ponieważ poruszają się tak szybko. Zwykle nie są świadomi i nie zwracają uwagi na miejsce pobytu ich rodziców lub opiekuna, wymagając stałego nadzoru w celu zapewnienia im bezpieczeństwa. Zmagają się też usiedzieć w miejscu, chcąc być w ciągłym ruchu. Te dzieci mogą być bardziej narażone na silne napady złości i trudności w radzeniu sobie z innymi dziećmi. Ich trudność w regulowaniu i monitorowaniu ich zachowania utrudnia tym dzieciom myślenie naprzód i odpowiednie współdziałanie z innymi dziećmi. Objawy pozostają podobne, ponieważ dzieci stają się starsze, a dzieci mają problemy z utrzymaniem się na siedzeniu, nadmiernym bieganiem lub nadmierną wspinaczką oraz trudnościami w spokojnym graniu.
Impulsywne zachowanie
Podczas gdy większość małych dzieci może być impulsywna w swoim zachowaniu, dzieci z ADHD zwykle robią to w stopniu, który może być szkodliwy. Mogą chwytać rzeczy od innych dzieci, uderzać w innych, a nawet kraść. Ich impulsywność może postawić ich w niebezpiecznych sytuacjach, takich jak ucieczka na ruchliwą ulicę lub ucieczka przed rodzicami w dużym sklepie. Mają tendencję do szybkiego przechodzenia od jednej czynności do następnej, chcąc przejść do czegoś nowego, zanim ostatnia aktywność zostanie zakończona. Impulsywność może być nadal niebezpieczna u starszych dzieci lub może stanowić problem, który czeka na turę i przeszkadza w rozmowach innych.
Trudności w diagnozie
Szczególnie trudne może być zdiagnozowanie dziecka w wieku 2 lat z ADHD. Wiele z objawów tego zaburzenia jest normalnym zachowaniem dla takiego małego dziecka. Jednak dotkliwość i stopień zakłócenia mogą wskazywać, że dzieje się więcej. Gdy dzieci stają się starsze i wchodzą do szkoły, objawy choroby stają się bardziej określone. Aby zdiagnozować zaburzenie, objawy muszą występować w dwóch lub więcej miejscach, więc zwykle zachowanie w szkole, które pasuje do zachowania w domu, wskazuje na problem. Objawy zmian zmieniają się wraz z wiekiem, dlatego dzieci powinny być ściśle monitorowane w czasie, aby ustalić, czy diagnoza lub interwencja w ADHD jest uzasadniona.
