Podczas oglądania spotkania na torze lub biegu, zauważysz dwa różne typy ciała pomiędzy sprintami i maratończykami. Korpus sprintera zbudowany jest z myślą o prędkości i mocy, podczas gdy maraton jest zbudowany na długą, powolną wytrzymałość. Ale jest więcej różnic między sprintami a maratończykami niż ich wyglądem fizycznym.
Włókna mięśniowe
Każdy mięsień szkieletowy zawiera dwa podstawowe typy włókien - wolnokurczliwe lub szybkokurczliwe. Wolnokurczliwe włókna mięśniowe lub włókna typu I są powolnymi włóknami oksydacyjnymi, które powodują powolne skurcze mięśni i są wysoce odporne na zmęczenie. Szybko skurczone włókna mięśniowe lub włókna typu II powodują szybkie skurcze, które szybko ulegają zmęczeniu. W rezultacie maratończycy zazwyczaj zawierają znaczną ilość wolnokurczliwych włókien mięśniowych, podczas gdy sprinterzy mają przede wszystkim włókna mięśniowe szybkokurczliwe.
Szlaki metaboliczne
Ciało ludzkie wykorzystuje trzy specyficzne szlaki metaboliczne, aby zapewnić energię podczas różnych czynności ruchowych. System fosfagenu stosuje się podczas intensywnych ćwiczeń trwających krócej niż 10 sekund, podczas gdy system glikolityczny jest używany do umiarkowanej intensywności, która trwa do kilku minut. Układ oksydacyjny stosuje się w ćwiczeniach o niskiej intensywności, które trwają kilka minut. Przy wydłużonym czasie trwania maratonu maratończycy używają układu oksydacyjnego około 95 procent czasu, a układ glikolityczny około 5 procent. Sprinty na krótkich dystansach wykorzystują przede wszystkim system fosfagenu z systemem glikolitycznym stosowanym w sprintach międzystrefowych, takich jak 400 metrów.
Tętno
Tętno jest jednym z najlepszych czynników predykcyjnych intensywności wysiłku fizycznego między bieganiem sprintem a maratonem. Podczas sprintu o wysokiej intensywności twoje tętno może osiągnąć 80 do 90 procent maksymalnej wartości. Tę częstość akcji serca można utrzymać tylko przez krótki czas. Dla maratończyka częstość rytmu serca wynosi zwykle od 60 do 70 procent maksymalnych, a niektórzy z elitarnych lub doświadczonych biegaczy maratonu zwiększają poziom intensywności, aby osiągnąć i utrzymać 70 do 80 procent maksymalnej wartości tętna.
Programy szkoleniowe
Programy treningowe dla sprinterów i maratonów różnią się w zależności od specyficznych wymagań każdego biegu. Sprinterzy skupiają się na opracowywaniu szybkokurczliwych włókien mięśniowych i systemu fosfagenu, poprawiając szybkość, siłę i moc. Możesz rozwijać włókna mięśniowe szybkokurczliwe za pomocą ćwiczeń plyometrycznych i treningu siłowego. Maratończycy koncentrują się jednak na rozwoju sprawności sercowo-oddechowej, wytrzymałości mięśniowej i wytrzymałości.
