Jeśli czujesz się samotny, nie jesteś sam. Samotność to nieprzyjemne uczucie, które ludzie otrzymują, kiedy chcą, ale odmawia się kontaktów towarzyskich z innymi ludźmi. Ludzie mogą być otoczeni przez innych ludzi, ale wciąż czują się odizolowani społecznie i samotni. Doświadczenie samotności jest powszechne i występuje we wszystkich kulturach. Może on pochodzić z naszego ewolucyjnego dziedzictwa, ale ostatecznie jest wynikiem połączenia czynników, od genetyki po osobiste decyzje.
Ewolucja i samotność
W pozornie przewrotnej logice ewolucji nawet wyjątkowo nieprzyjemne ludzkie emocje są adaptacyjne. Poprowadzą nas do działania w sposób, który leży w naszym ostatecznym interesie. Strach sprawia, że uciekamy przed niebezpieczeństwem. Gniew zmusza nas do ataku na naszych postrzeganych wrogów, a niepokój mobilizuje nas do przygotowania się do wysiłku. Samotność, wywołana pragnieniem obcowania z innymi, dociera głęboko do naszej duszy i popycha nas do innych. To trujący kij, którego natura używa, aby przypomnieć nam, że jesteśmy istotami społecznymi, które potrzebują i pragną kontaktu z innymi z naszego gatunku.
Genetyka
Naukowcy z University of Chicago pracujący z badaczami genetycznymi z Holandii znaleźli element genetyczny w samotności. Ich wyniki, opisane w News.UChicago.edu, sugerują, że niektórzy ludzie mają genetyczną predyspozycję do bycia samotnym. Kilka cech związanych było ze skłonnością do samotności, w tym z brakiem szacunku, niskim samopoczuciem, lękiem, złością i niższym poziomem towarzyskości. Badacze ci stwierdzili, że 35 procent mężczyzn i 50 procent kobiet zgłaszało umiarkowane do skrajnych uczuć samotności. Warto zauważyć, że badanie to przeprowadzono w Holandii, gdzie ludzie deklarują mniej samotności niż w Stanach Zjednoczonych.
Kultura
Kultury i społeczeństwa różnią się niektórymi aspektami samotności, takimi jak obecność i dostępność sieci społecznościowych oraz wsparcie społeczne. Niektóre społeczeństwa mają struktury społeczne, które zachęcają do większego kontaktu i zaangażowania międzyludzkiego. Ludzie w europejskich socjaldemokracjach, takich jak Dania i Holandia, mają większą integrację społeczną, a ich ludzie doświadczają mniej samotności. Kultura Stanów Zjednoczonych, ze szczególnym naciskiem na pracę, mobilność, autonomię i indywidualność, może mieć niezamierzony wpływ na wywieranie większej izolacji społecznej i samotności na swoich członków.
Doświadczenie rozwojowe i osobowość
Badania psychiatryczne mają historię identyfikowania korelatów osobowości i rozwojowych przodków samotności. Samotni ludzie zwykle mają więcej historii utraty, traumy, niewystarczających systemów wsparcia i negatywnego, krytycznego i surowego rodzicielstwa. Samotni ludzie często czują się nielubiani i niedoceniani. Mają tendencję do bycia zaangażowanym, nieśmiałym i samoświadomym. Te tendencje mogą służyć jako klin, który izoluje ludzi, którzy już czują się odlegli od innych.
Interwencje
Podczas gdy samotność może wydawać się wynikiem czynników pozostających poza kontrolą jednostki, można zrobić wiele, aby zmniejszyć samotność, polepszyć więzi społeczne i poprawić samopoczucie. Osamotnieni ludzie muszą odsunąć na bok swoją beznadziejność, negatywne nastawienie i rozpacz i sięgnąć do możliwości społecznych, które ich otaczają. Jeśli jesteś samotny, szukanie pomocy jest warte wysiłku. W końcu istnieje spora szansa, że ktoś, z kim nie rozmawiasz, doświadcza tych samych uczuć samotności.
