W koszykówce nie trzeba wcale statystycznie przypisywać koszyka do koszyka. Gracz, który przekazuje piłkę graczowi przed udanym strzałem, otrzymuje nagrodę za asystę. Istnieją niewielkie różnice w brzmieniu przepisów kolegium (NCAA) i zawodowej (NBA) co do tego, co stanowi pomoc. We wszystkich typach koszykówki można uzyskać tylko jedną asystę na cel pola.
Zasady NCAA
W koszykówce kolegialnej orzeczenia na temat asysty pochodzą od statystyków domowych. Gracz otrzymuje asystę, gdy przechodzi, co bezpośrednio przyczynia się do zdobytego pola. Nie ma znaczenia, czy celem pola jest 2-punktowy czy 3-punktowy, przechodzień otrzymuje tylko jedną asystę. W imieniu statystyków jest miejsce na interpretację. Statystyk może ustalić, że podanie było zbyt rutynowe, lub zbyt wiele dryblingów zostało wziętych na zaliczenie jako pomoc.
Zasady NBA
NBA ma nieco inną definicję pomocy. W zawodowej koszykówce pomoc jest definiowana jako ostatnia przepustka dla członka drużyny, która prowadzi bezpośrednio do celu pola. Jednak NBA wyjaśnia, że gracz, który otrzymał podanie, musi natychmiast ruszyć się w kierunku kosza, wykonując ruch punktujący.
Pomaga liderom
Od 2010 r. Rekord NBA dla asyst w grze wynosi 30, w Orlando Magic straży Scott Skiles w grudniu 1990 r. Strażnik Utah Jazz Point John Stockton posiada rekordową liczbę asyst w karierze, z 15 806, aw sezonie z 1 164 w sezonie 1990-91.
W koszykówce mężczyzn NCAA Division I, rekordy do asyst w grze to 22, osiągnięte przez trzech różnych graczy. Mark Wade z UNLV ustanowił rekord jednego sezonu w 1987 roku z 406 asystami. Duke's Bobby Hurley ustanowił karierę 1076 asyst w latach 1990-1993. Rekord kobiet w dywizji dla kobiet I wynosi 1,307, ustawiony przez Suzie McConnell z Penn State w latach 1984-1988.
