Większość Rosjan nie może tolerować pchlich targów, co jest zrozumiałe - na tych rynkach sprzedają różne stare produkty i często pchli targ kojarzy się z nędzą i ubóstwem.
To prawda, że nie wszystkie rynki są takie same, są takie, w których sprzedawane są tylko przedmioty kolekcjonerskie, antyki, a nawet przedmioty prawdziwej sztuki. Podobne rynki można zwiedzać w Moskwie, Petersburgu i oczywiście w Paryżu.
Ponadto ludzie z dnia na dzień są uprawiani, rozumieją naukę, historię, doceniają sztukę, a niektórzy ludzie zaczynają uwielbiać zabytkowe rzeczy, akcesoria i dlatego patrzą na pchle targi, ponieważ w takich miejscach można kupić bardzo ciekawe rzeczy.
Jednym z najstarszych rynków w Paryżu jest Saint Ouen. Pierwszymi sprzedawcami w Saint Ouen byli tak zwani szyfoniści. W języku rosyjskim ta praca jest tłumaczona jako śmieć. Szyfoniści stali na francuskiej karcie raportu o szeregach o jedno miejsce wyżej niż padlinożercy. Ta sytuacja w pełni tłumaczy poniżające podejście, które niektórzy ludzie zachowali w XXI wieku.
Ale czasami te drgania były romantycznie nazywane łapaczami księżycowymi (pecheurs de la lune).Ta nazwa była przypisana do ćpunów z uwagi na to, że wielu z nich często jeździło na łowiska odkrywcze wieczorami i błąkało się nocą po księżycu. Bogatych i zamożnych właścicieli sklepów, restauracji, budynków mieszkalnych śmieci od instytucji, jak szmaciarz próbowali znaleźć wśród śmieci, które mogą generować dochód.
Historia pchlego targu
Uważa się, że w tym miejscu kolekcjonerskie i antyki sprzedaż rozpoczęła się w XVII wieku, ale forma zorganizowanego rynku zyskał dopiero pod koniec XIX wieku.
Po wojnie w 1870 r. Narkomani i kolekcjonerzy ostatecznie wybrali Saint-Ouen i założyli tam rynek. W 1885 roku władze w celach bezpieczeństwa Sant Ouane nakazał przedsiębiorcom oficjalnie zarejestrować swoje miejsce sprzedaży na rynku, a jednocześnie zaczął się przekształcać z chaotycznym zgromadzenia kupców w cywilizowanym rynku wspierany przedmiotów.
Wraz z tym zaczęła się zmieniać postawa ludzi wobec zawodu ćpuna i pchlego targu. Coraz więcej paryżan w weekendy zaczyna odwiedzać rynek, by robić długie spacery wzdłuż pasaży handlowych i ewentualnie coś kupić.
Na początku XX wieku nastąpił prawdziwy wzrost popularności pchlego targu. W latach 1905-1914 kupcy zaczęli kupować miejsca dla sklepów w pobliżu, aby odprowadzić do nich energię elektryczną i wodę, rynek jest coraz bardziej uprawiany.
Kolejne lata mają pozytywny wpływ na rozwój rynku - poza galeriami handlowymi, kawiarniami i restauracjami są tam otwarte, a cygańscy artyści stają się stałymi gośćmi i bawią publiczność swoimi talentami wokalnymi. Rynek staje się prawdziwą atrakcją Paryża i swoistą mekką dla handlarzy antykami.
Dziś jest to największy pchli targ na świecie, na 7 hektarach, z ponad 2000 stoisk i sklepów z antykami. Spacerując po rynku pozwala poczuć ducha historii Paryża i całej Europy, a ponadto można kupić wiele ciekawych rzeczy.
