Znalezione w oszałamiającym asortymencie przetworzonej żywności i napojów, sztuczne słodziki symulują słodki smak cukru bez wszystkich kalorii występujących w cukrze stołowym i innych obciążonych kalorycznie substancjach słodzących, takich jak syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy. Zwane także substytutami cukru, sztuczne słodziki są uważane za przydatne w zwalczaniu otyłości, cukrzycy i zespołu metabolicznego, z których wszystkie są czynnikami ryzyka chorób serca. Z tych powodów American Diabetes Association i American Heart Association nadają sztucznym substancjom słodzącym nieco ostrożne aprobaty. Ale te substancje słodzące mają pewne negatywne skutki, które należy dokładnie rozważyć przed rozpoczęciem regularnego stosowania tych substytutów cukru.
Zatwierdzone przez FDA słodziki
Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków reguluje sztuczne słodziki jako dodatki do żywności. Zanim będą mogły być sprzedawane w Stanach Zjednoczonych, FDA musi dokładnie przeanalizować i zatwierdzić każdy z tych nieodżywczych środków słodzących przed dodaniem ich do listy dodatków do żywności, które są ogólnie uznawane za bezpieczne, tak zwanej listy GRAS. Obecnie zatwierdzone do użytku przez FDA są acesulfam potas lub ace-K, sprzedawane pod nazwami handlowymi Sunett, Sweet One i Swiss Sweet; aspartam, sprzedawany jako Nutrasweet i Equal; neotam, stosowany w przetworzonej żywności; sacharyna sprzedawana pod nazwą Sweet 'N Low i Sugar Twin; sukraloza sprzedawana jako Splenda; i stewia, sprzedawane jako PureVia i Truvia.
Ograniczone zastosowania, Aftertaste
Nie wszystkie sztuczne słodziki są sobie równe, a zatem odpowiednie jako substytut cukru we wszystkich zastosowaniach. Aspartam, na przykład, nie jest stabilny termicznie i nie powinien być używany podczas gotowania lub pieczenia. Podczas gdy as-K, aspartam, neotam i sukraloza są uważane za bezpieczne dla kobiet w ciąży, jeśli są stosowane z umiarem, sacharyna i stewia nie są jeszcze zatwierdzone do użytku przez kobiety w ciąży lub karmiące piersią. Aspartam zawiera znak ostrzegawczy ostrzegający przed jego stosowaniem przez ludzi z PKU, stosunkowo rzadkim zaburzeniem metabolicznym, w którym organizmowi brakuje zdolności do prawidłowego rozkładu aminokwasów fenyloalaniny. Pomimo wielu reklam przeciwnie, wielu konsumentów uważa, że substytuty cukru pozostawiają gorzki posmak, niektóre bardziej niż inne.
Dowód na przyrost wagi
Zaniepokojony tym, że epidemia amerykańskiej otyłości wystąpiła jednocześnie ze zwiększonym stosowaniem sztucznych słodzików, neurobiolog z Uniwersytetu Yale, Qing Yang, przeprowadził przegląd literatury naukowej na temat substytutów cukru i ich wpływu na apetyt i wagę. Podsumowując swoje odkrycia w czerwcowym wydaniu "Yale Journal of Biology and Medicine", przytoczyła mocne dowody z poprzednich badań, pokazujące związek pomiędzy zwyczajowym przyjmowaniem przez osobę smaku a intensywnością jego preferencji dla większej ilości tego smaku. Innymi słowy, słodki smak nadawany przez substytuty cukru ma tendencję do zwiększania tęsknoty za większą ilością tej słodyczy, co prowadzi do przejadania się. Stwierdza: "Niesłodząca dieta świata może być kluczem do odwrócenia epidemii otyłości".
Może zakłócać normalny metabolizm
Behavioral neuroscientist Susan E. Swithers, profesor nauk psychologicznych na Purdue University, mówi, że regularne spożywanie sztucznych słodzików, szczególnie w napojach, nie tylko prowadzi do przejadania się, ale także wydaje się zaburzać prawidłowy metabolizm. Pisząc w lipcowym wydaniu "Trends in Endocrinology & Metabolism", Swithers twierdzi, że jej przegląd literatury naukowej pokazuje, że sztucznie słodzona żywność i napoje zakłócają wyuczone reakcje organizmu, które regulują energię i homeostazę glukozy. Homeostaza to zdolność organizmu lub systemu do utrzymania równowagi w odpowiedzi na zmiany środowiskowe. Metabolizm człowieka obejmuje dosłownie tysiące reakcji chemicznych potrzebnych do podtrzymania życia, w tym przekształcanie dietetycznych składników odżywczych w energię i usuwanie odpadów. Każde zakłócenie w tych wielu procesach mogłoby spowodować spowolnienie tempa metabolizmu, co spowodowałoby niezamierzoną konsekwencję, że jeszcze bardziej utrudni to utratę wagi.
