Lekarze często przepisują ustnik, osłonę lub szynę, aby leczyć swoich pacjentów cierpiących na zaburzenia skroniowo-żuchwowe - TMD, która obejmuje mięśnie żucia lub żucia, oraz TMJ, która obejmuje stawy szczękowe. Te stany powodują ból nie-dentystyczny, który może być wzmocniony przez pewne czynniki psychologiczne, szczególnie gdy ból staje się bardziej chroniczny.
TMJ jest chorobą psychogenną, co oznacza, że ma raczej emocjonalną niż fizyczną przyczynę. Stresory takie jak depresja, lęk i długotrwałe negatywne uczucia mogą podnieść poziom napięcia, niepewności lub cierpienia. Te stresujące uczucia mogą nadwerężyć twój system żucia, zwiększając nacisk na twoje parafunkcyjne nawyki - ruchy związane z mową, oddychaniem i żuciem. Na przykład możesz cierpieć z powodu ciągłego zaciskania lub mielenia zębów, zwanego bruksizmem.
Kiedy twój stan się pogarsza, ból może w końcu stać się trudny do zniesienia i zarządzania. Twój dentysta może wybrać strategię leczenia obejmującą kombinację środków ochrony jamy ustnej, leków, terapii poznawczej i chirurgii. Szyny międzyzębowe, osłony przedramienia, gryzaki, osłony nocne i urządzenia bruksizmu są rutynowo stosowane w leczeniu zaburzeń skroniowo-żuchwowych, a wyniki różnią się znacznie między pacjentami.
Zalecane są trzy rodzaje ustników TMJ: miękkie akrylowe osłony, twarde akrylowe osłony i szyna Talon. Jeśli twój stan jest łagodny lub umiarkowany, Twój lekarz może zaproponować miękką akrylową osłonę. Formuje się do kształtu twoich ust, ale z czasem możesz go przegryźć. Twarda akrylowa osłona zapewnia większą trwałość i jest odpowiednia, jeśli cierpisz z powodu silnego zaciskania. Szyna Talon składa się z twardego akrylu na zewnątrz i bardziej miękkiego akrylu po stronie zęba. Badacze nie zgadzają się, jak działają szyny lub najbardziej efektywny projekt. Chociaż pacjenci zgłaszają, że używanie ustnika zapewnia większy komfort, ochraniacze jamy ustnej nie powinny być noszone 24/7. Zamiast tego szyny są zalecane do użytku w nocy prawie we wszystkich przypadkach.
Badania terapii tymi urządzeniami ogólnie donoszą, że pacjenci odczuwają zmniejszenie poziomu bólu twarzy, ust i innych objawów; jednak większość badań dotyczy małych rozmiarów próbek, wyników krótkoterminowych i nieodpowiednich grup kontrolnych. Kilka artykułów przedstawia umiarkowanie korzystne wyniki, ale urządzenia nie działały lepiej niż inne urządzenia dentystyczne lub inne rodzaje terapii, takie jak modyfikacje zachowań lub strategie samodzielnego postępowania.
