Ataksja móżdżkowa wpływa na układ nerwowy, zmniejszając równowagę i koordynację, najczęściej w tułowiu, rękach i nogach. Istnieją ostre, przewlekłe postępujące i nawracające formy ataksji móżdżkowej, wszystkie z podobnymi objawami i leczeniem. Fizjoterapia jest często stosowana w celu złagodzenia objawów ataksji móżdżkowej. Rozpoznanie i leczenie ataksji móżdżkowej powinny być wykonywane przez lekarza.
O ataksji móżdżku
Mózg jest częścią mózgu, która kontroluje równowagę i koordynację. Nie działa prawidłowo podczas ataksji móżdżkowej. Małe dzieci są najczęściej diagnozowane z ostrą ataksją móżdżkową po zakażeniu wirusowym. Obecna i przewlekła ataksja móżdżkowa może wystąpić w wyniku udaru, migreny, stwardnienia rozsianego, guzów mózgu, drgawek i innych chorób genetycznych, ostrych lub autoimmunologicznych.
Objawy i diagnoza
Objawy ataksji móżdżkowej mogą obejmować nieskoordynowane ruchy kończyn, niezdarność, niestabilność, nieprawidłowe ruchy gałek ocznych i dolegliwości wzrokowe. Diagnoza ataksji móżdżkowej jest przeprowadzana przez lekarza, a testy mogą obejmować skanowanie kręgosłupa, MRI lub CT, badania krwi, analizę moczu i badanie przewodnictwa nerwowego.
Leczenie i terapia
Leczenie ataksji móżdżkowej zazwyczaj wiąże się z leczeniem schorzenia podstawowego, jak również objawów. Leki są czasami stosowane w celu poprawy koordynacji wraz z terapią zajęciową lub fizyczną. Terapia jest stosowana w celu poprawy równowagi i zwiększenia niezależności pacjenta za pomocą technik skupiających się na równowadze, postawie i zwiększeniu koordynacji. Cele terapeutyczne obejmują poprawę równowagi i postawy wobec zewnętrznych bodźców, zwiększenie stabilizacji stawów, rozwój niezależnego, funkcjonalnego chodu w celu promowania niezależności. Zasady treningu obejmują przechodzenie od prostych do złożonych ćwiczeń, ćwiczenia z otwartymi i zamkniętymi oczami oraz wsparcie ćwiczeń domowych i zajęć sportowych.
Terapia dla równowagi
Brak równowagi jest jednym z głównych objawów ataksji móżdżkowej, a fizykoterapia pomaga poprawić równowagę. Stabilizację tułowia i mięśni proksymalnych należy rozpoczynać od czynności matowych, takich jak poruszanie się po przedramionach od leżenia twarzą do dołu; czołganie; i poruszając się na kolanach i do pozycji siedzącej. Trening chodu powinien również zostać wykonany, ponieważ jest doskonałym wskaźnikiem stabilizacji i równowagi. Terapia powinna być przepisana przez lekarza i przeprowadzana przez przeszkolonego fizjoterapeutę.
Terapia Propriocepcji
Propriocepcja jest kontrolowana przez móżdżek i polega na poznaniu, gdzie znajdują się części ciała w przestrzeni i w stosunku do siebie. Terapia obejmuje ćwiczenia plyometryczne, ćwiczenia równowagi i mini trampoliny. Terapia wibracyjna i garniturowa są również stosowane w celu poprawy propriocepcji, postawy i ruchu. Joga i inne ćwiczenia świadomości ciała mogą być również zawarte w planie leczenia w celu zwiększenia propriocepcji. Terapia powinna być przepisana przez lekarza i przeprowadzana przez przeszkolonego fizjoterapeutę.
