Zmęczenie nerwowo-mięśniowe jest nieuchronną konsekwencją utrzymującej się aktywności fizycznej. Kiedy podejmiesz świadomą decyzję o przeprowadzce, wiele procesów w ośrodkowym układzie nerwowym pracuje razem, dostarczając sygnały aktywacyjne do mięśni. W mięśniach jest również wiele reakcji, które są potrzebne, aby wprowadzić ten plan ruchu w czyn. Zmęczenie nerwowo-mięśniowe występuje, gdy którykolwiek z tych mechanizmów zostanie opodatkowany.
Ruchomości
Efekty zmęczenia nerwowo-mięśniowego są różne, w zależności od wykonywanych zadań fizycznych. Podczas bardzo wyczerpującego wysiłku fizycznego, zmęczenie nerwowo-mięśniowe wymaga zmniejszenia tempa pracy, podczas gdy przy mniej wymagających wysiłkach można utrzymać tę samą szybkość pracy przy zwiększonej percepcji trudności. W tym ostatnim przypadku, systemy ciała muszą pracować ciężej, aby osiągnąć taką samą szybkość pracy, co jest szczególnie problematyczne dla układu sercowo-naczyniowego, ponieważ serce będzie aktywowane do wyższych poziomów. To spowoduje większą reakcję na ciśnienie krwi, wyższe tętno i zwiększone zapotrzebowanie na tlen przez tkankę sercową.
Zmęczenie ośrodkowe i obwodowe
Zmęczenie nerwowo-mięśniowe może mieć zarówno elementy centralne, jak i obwodowe. Jak wyjaśniła S. C. Gandevia w wydaniu "Physiological Reviews" z października 2001 r., Kontrowersje dotyczą stopnia, w jakim każdy z nich przyczynia się do zmęczenia. Aspekty peryferyjne to te, które występują w mięśniach wykonujących zadanie. Procesy te są łatwiejsze do oceny, dlatego w literaturze poświęcono im najwięcej uwagi. Jednak coraz więcej badań sugeruje, że w niektórych przypadkach przynajmniej część utraty wydajności spowodowana zmęczeniem może być przypisana mechanizmom centralnym. Obejmują one wszystko, co może zakłócać zdolność mózgu do sygnalizowania odpowiedniej odpowiedzi mięśniowej.
Kondycjonowanie nerwowo-mięśniowe
Niezależnie od tego, czy pochodzi on z centralnych, czy peryferyjnych lokalizacji, stopień zmęczenia nerwowo-mięśniowego odczuwanego podczas wykonywania zadania fizycznego zależy od względnej trudności zadania. Kiedy mięśnie nie są regularnie obciążane przez wymagające wysiłki fizyczne, system nerwowo-mięśniowy staje się mniej zdolny, a względna trudność związana z każdym wykonanym wysiłkiem fizycznym wzrośnie. Oznacza to, że nawet typowe czynności fizyczne codziennego życia mogą powodować znaczne zmęczenie nerwowo-mięśniowe. Celem treningu wysiłkowego jest systematyczne przeciążanie układu nerwowo-mięśniowego, aby zmusić go do przystosowania się do wyższych poziomów rozwoju. Rezultatem końcowym jest to, że zmęczenie nerwowo-mięśniowe, którego doświadczasz podczas sesji ćwiczeń, warunkuje twoje ciało tak, że inne aktywności fizyczne, które wykonujesz w swoim życiu, będą znacznie mniej stresujące.
Postępowe ćwiczenie oporu
Pozytywne zmiany, których można się spodziewać po programie ćwiczeń, są ściśle związane z typem wykonywanych ćwiczeń. Aby podważyć funkcję nerwowo-mięśniową i zmusić ją do poprawy, twoje mięśnie muszą działać przeciwko obciążeniom, które mogą poruszać się tylko przez krótki czas. Progresywne ćwiczenia oporowe z wolnymi ciężarkami lub maszynami zapewniają ten bodziec, a ciężar, który można unieść i obniżyć na nie więcej niż 90 sekund przed odpoczynkiem, jest odpowiednim oporem dla tego rodzaju treningu. Progresywny charakter odzwierciedla fakt, że właściwy ładunek nie jest teraz tym, którego powinieneś używać w przyszłości, ponieważ gdy twój system dostosuje się, większe obciążenie będzie wymagane do wywołania tej samej stymulacji. Wytyczne Fizycznej aktywności i zdrowia publicznego American College of Sports Medicine i American Heart Association stwierdzają, że zdrowe osoby powinny wykonywać progresywne ćwiczenia oporowe dla wszystkich głównych mięśni ciała dwa razy w tygodniu.
Aprobata lekarza
Aby zmniejszyć zmęczenie nerwowo-mięśniowe i związany z nim stres sercowo-naczyniowy podczas wszystkich codziennych aktywności fizycznych, musisz doświadczać go regularnie podczas progresywnych sesji ćwiczeń oporowych. Oznacza to, że nieuniknione jest, że takie sesje będą obciążać układ sercowo-naczyniowy. Z tego powodu powinieneś skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem progresywnego programu ćwiczeń oporowych.
