Zastoinowa niewydolność serca jest chorobą serca, w której serce nie jest w stanie przepompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu. Jest to postępujące zaburzenie spowodowane skumulowanym uszkodzeniem serca z różnych typów chorób sercowo-naczyniowych. Amerykańskie Towarzystwo Kardiologiczne i American College of Cardiology opracowały w 2001 r. System oceny stopnia zaawansowania niewydolności serca w celu zapewnienia bardziej skutecznej i ukierunkowanej profilaktyki i leczenia. System pomostowy stanowi uzupełnienie systemu klasyfikacji funkcjonalnej New York Heart Association (NYHA).
Etap A
Pierwszy stopień niewydolności serca obejmuje osoby z wysokim ryzykiem rozwoju niewydolności serca bez aktualnej diagnozy niewydolności serca lub zaburzeń strukturalnych serca. Osoby z wysokim ryzykiem mają w rodzinie problemy z sercem, wysokie ciśnienie krwi i cukrzycę, dym, nadużywanie narkotyków lub alkohol lub mają diagnozę choroby wieńcowej. Zapobieganie niewydolności serca jest głównym celem terapii na tym etapie. Zmiany stylu życia, takie jak zwiększona aktywność fizyczna, zaprzestanie palenia tytoniu, zdrowa dieta i leki obniżające ciśnienie krwi mogą pomóc w zapobieganiu progresji do kolejnych stadiów niewydolności serca. Zgodnie z klasyfikacją funkcjonalną NYHA osoby na tym etapie nie mają ograniczeń aktywności fizycznej.
Etap B
Osobnicy, u których zdiagnozowano niewydolność serca, ale nie wykazują żadnych objawów, to kandydaci etapu B. Strukturalne zaburzenia serca na tym etapie obejmują wcześniejszy zawał serca, dysfunkcję w lewej komorze, zwłóknienie serca lub wadę serca. Leki na ogół są przepisywane na tym etapie wraz z dokładnym monitorowaniem ciśnienia krwi. Typowe leki obejmują inhibitory ACE i beta-blokery. System klasyfikacji NYHA wykazuje niewielkie ograniczenie aktywności fizycznej, które powoduje zmęczenie lub kołatanie serca u osób na tym etapie.
Etap C
Strukturowe zaburzenia i objawy serca są obecne w trzecim stadium niewydolności serca, a także upośledzonej aktywności fizycznej. Leki kontynuowane są z możliwym dodatkiem diuretyków lub antagonistów aldosteronu, w zależności od nasilenia objawów. Szybki początek zmęczenia i zadyszka są powszechne przy minimalnej aktywności fizycznej. Zaleca się nie spożywać alkoholu, ograniczać spożycia soli i przestrzegać ścisłych wytycznych dotyczących aktywności fizycznej.
Etap D
Ostatni etap niewydolności serca jest często określany jako niewydolność serca z niewydolnością serca. Pomimo terapii lekami i stylem życia, kandydaci na etapie D muszą rozważyć zakończenie opieki medycznej lub drastyczne operacje, takie jak przeszczep serca lub umieszczenie urządzeń komorowych. Aktywność fizyczna nie może być wykonywana bez dyskomfortu, zgodnie z systemem klasyfikacji NYHA. Osoby w podeszłym wieku z kilkoma chorobami współistniejącymi stanowią większość osób na tym etapie, a zatem nie są dobrymi kandydatami do interwencji chirurgicznych.
