Podczas Igrzysk Olimpijskich 2008 w Pekinie, wielkość chińskich gimnastyków wywołała międzynarodowe kontrowersje. Przy średniej wysokości zwycięskiej chińskiej drużyny na 4 stopy 9 cali, wiele krajów oskarżyło Chińczyków o oszustwo za pomocą gimnastyczek, które były zbyt młode, by rywalizować. Bycie niskiego wzrostu zapewnia pewną przewagę w gimnastyce, ale wygrana zależy nie tylko od wzrostu gimnastyczki.
Środek ciężkości
Krótszy do ziemi daje gimnastyczce przewagę w równowadze, ponieważ gimnastyczka ma niższy środek ciężkości. Środek ciężkości znajduje się w środkowej części ciała, na ogół jeden cal pod marynarką, gdy gimnastyczka stoi z rękami u jej boku. Im niższy środek ciężkości znajduje się w podstawie podpórki, tym lepsza będzie równowaga. Podstawą podparcia są części ciała i aparatura wspierająca ciężar gimnastyczki. Na przykład, gdy dwie gimnastyczki przechodzą przez wiązkę równoważącą, dolny środek ciężkości krótszego gimnastyczka daje jej przewagę równowagi.
Rotacje
Wysokość wpływa na zdolność gimnastyczki do obracania jej ciała. Badanie opublikowane w lipcowym wydaniu czasopisma "Biomechanika sportowa", czasopismo Międzynarodowego Towarzystwa Biomechaniki w Sporcie, wykazało, że mniejsze gimnastyczki o wysokim stosunku wytrzymałości do masy są lepiej przygotowane do wykonywania umiejętności obejmujących obrót całego ciała. zarówno do przodu, do tyłu, jak i w ruchach skręcających. Większe gimnastyczki nie mogły dorównać rotacyjności mniejszych.
siła
Ogólnie rzecz biorąc, krótsze gimnastyczki są bardziej muskularne niż wyższe gimnastyczki. Krótkie i muskularne zapewnia gimnastykowi przewagę siłową. Krótsze, muskularne gimnastyczki mogą wykonać wyższe krypty, ponieważ podróżują po wybiegu z większą mocą. Wyżsi gimnastycy muszą zrekompensować brak siły na podłodze i w skarbcu dzięki umiejętnościom na podłodze, barze i belce, które okazują wdzięk i podkreślają dłuższe linie.
Rozważania
Amerykańskie gimnastyki są coraz wyższe i znajdują sposoby, aby odpowiednio dostosować swoje umiejętności do wzrostu. Najlepsi gimnastycy często stanęli na wysokości mniejszej niż 5 stóp. Nadia Comaneci, mistrzyni olimpijska z 1976 roku, miała zaledwie 4 stopy wzrostu 10 cali, a 1984 mistrzyni Mary Lou Retton miała 4 stopy i 9 cali wzrostu. Rozmawiając z "The Miami Herald" na początku lat 90., trener Comaneci i Rettona, Bela Karolyi, powiedział, że idealny rozmiar dla gimnastyczki to 4 stopy 7 cali do 4 stóp 10 cali. W 2008 r., Kiedy drużyna amerykańska zdobyła srebrny medal, tylko jeden gimnastyczka w drużynie Stanów Zjednoczonych stała poniżej 5 stóp, w rzeczywistości wszechstronna mistrzyni, Nastia Liukin, miała 5 stóp i 3 cale wzrostu.
