Komunikacja niewerbalna obejmuje wiele elementów, takich jak gesty, intonacja, bliskość, objętość, wybór słowa, kontakt wzrokowy i wiele innych. Andrews University twierdzi, że wiadomości niewerbalne służą do powtarzania, akcentowania, uzupełniania, regulowania lub zastępowania komunikatów werbalnych. Różne kultury opierają się na odmiennych systemach komunikacji niewerbalnej, co powoduje, że nieporozumienia i faux pas są powszechne.
Wyrazy twarzy
Mimika, której używasz podczas komunikacji, wpływa na to, w jaki sposób słuchacz interpretuje twoje znaczenie. Ekstremalne wyrazy twarzy, takie jak te, które wskazują na złość lub radość, wskazują, że masz oczywiste uczucia dotyczące przedmiotu. Mniej oczywiste wyrazy twarzy, takie jak uniesienie jednej brwi lub skrzywienie twarzy, mogą nadawać różne znaczenia w zależności od kontekstu. Na przykład, jeśli zgniatasz twarz podczas rozmowy, druga osoba może pomyśleć, że znalazłeś coś nieprzyjemnego w tej sprawie. Jeśli zgniatasz twarz, gdy nie ma żadnej rozmowy, obserwator może pomyśleć, że jesteś niezadowolony z czegoś w pobliżu, takiego jak zapach.
Postawa ciała
To, jak i gdzie stoisz, jest ważnym elementem komunikacji niewerbalnej. Na przykład pochylenie się w kierunku głośnika wskazuje na duże zainteresowanie. Częste patrzenie z dala od głośnika wskazuje na brak zainteresowania lub zniecierpliwienie. Znaczenie różnych stanowisk i pozycji ciała różni się w zależności od kultury, jak twierdzi Andrews University. Na przykład w Tajlandii pokazanie komuś podeszew stóp jest obraźliwe. Pozbywanie się lub garbowanie jest brakiem szacunku w kulturach północnoeuropejskich. W Turcji wkładanie rąk do kieszeni jest niegrzeczne.
Gesty
Każda kultura ma ruchy rąk i gesty, które przekazują określone znaczenia, według Andrews University. Niektóre ruchy rąk są nieszkodliwe w jednej kulturze, ale agresywne lub obrażające w innej. Na przykład ludzie w niektórych kulturach, na przykład w Stanach Zjednoczonych, używają palców wskazujących do wskazywania. Ale w wielu kulturach Azji wskazanie palcami jest niegrzeczne.
Paralanguage
Paralanguage to specyficzny dla kultury element stylistyczny używany przez ludzi podczas mówienia. Andrews University dzieli paralanguage na trzy grupy: wokalistki, wokalisty i segregatory wokalne. Charakteryzatory wokalne obejmują takie rzeczy, jak ziewanie, śmiech, płacz i jęczenie, które przekazują widzom znaczenie. Kwalifikacje wokalne obejmują takie elementy, jak ton, tempo, rytm, wysokość i głośność. Na przykład, szybkie mówienie i wysoki poziom wskazuje na ekscytację w wielu kulturach. Segregaty głosowe zawierają takie dźwięki, jak "uh-uh" lub "mmmm", odgłosy, które przekazują wiadomości o wewnętrznych uczuciach, takich jak dyskurs czy przyjemność.
