Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest chorobą autoimmunologiczną, która powoduje paraliżujący ból i deformacje stawów. Chociaż nie ma lekarstwa na te choroby, dostępne są leki łagodzące objawy. Obecnie dożylnie podaje się więcej leków w celu leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów. Chociaż leki mają wiele zalet, przynoszą także własne zestawy efektów ubocznych; niektóre z nich mogą być poważne.
Kortykosteroidy
Kortykosteroidy zmniejszają stan zapalny. W poważnych przypadkach RA, które nie zareagowały na standardowe leczenie, kortykosteroidy można podawać dożylnie w celu zmniejszenia obrzęku i bólu stawów. Kortykosteroidy mają liczne niepożądane działania uboczne, od wzrostu utraty kości do możliwości psychozy wywołanej steroidami. Inne działania niepożądane obejmują: wrzody w przewodzie pokarmowym, przerzedzenie skóry, zwiększenie masy ciała, ciężkie zakażenie z powodu zahamowania układu odpornościowego i powstawanie zaćmy.
Orencia
Orencia zmniejsza objawy RA poprzez zakłócanie aktywacji komórek T, które zwiększają stan zapalny. Lek Orencia podaje się raz na miesiąc w czasie od 30 minut do godziny, po początkowym programie dawkowania w dawkach początkowych, po dwóch tygodniach i po czterech tygodniach. Potwierdzenie pozytywnej reakcji może potrwać do trzech miesięcy. Ponieważ Orencia zmniejsza odpowiedź układu immunologicznego, możliwe są działania niepożądane związane z oportunistycznymi zakażeniami i nowotworami złośliwymi. Mogą również wystąpić problemy z oddychaniem, takie jak zapalenie płuc. Mogą wystąpić reakcje związane z infuzją, takie jak gorączka, dreszcze, drżenie, ból głowy i nudności, ale zwykle są łagodne. Według University of Maryland Medical Center, Orencia i Rituxan powinny być stosowane tylko u osób z umiarkowaną lub ciężką chorobą, którym nie pomagały inne leki.
Remicade
Remicade wiąże się z czynnikiem martwicy nowotworów (TNF), substancją wytwarzaną przez białe krwinki, które indukują stany zapalne. Duże ilości TNF znajdują się w stawach reumatoidalnych. Remicade podaje się dożylnie przez dwie godziny, zaczynając od dawki na początku badania, jednej na dwa tygodnie, następnie na sześć tygodni, a następnie na osiem tygodni, zgodnie ze stroną internetową Johns Hopkins Arthritis Center. Poważne zakażenia oportunistyczne, w tym gruźlica, mogą wystąpić u osób otrzymujących Remicade. Toksyczność wątroby i supresja szpiku kostnego są potencjalnymi skutkami ubocznymi. Mogą również wystąpić reakcje na infuzję, takie jak bóle ciała, gorączka, dreszcze i ból głowy. Ludzie z zastoinową niewydolnością serca nie mogą przyjmować Remicade, według New York University Medical Center School of Medicine. Osobom otrzymującym lek nie należy podawać żywych szczepionek, takich jak niemiecka odra, ospa wietrzna i polio.
Rituxan
Rituxan zmniejsza stan zapalny poprzez wiązanie z komórkami B, ważne w aktywacji odpowiedzi immunologicznej i usuwa ich krążenie. Wyniki mogą nie być widoczne przez okres do trzech miesięcy po infuzji. Jedna infuzja może jednak zmniejszyć objawy przez okres od sześciu miesięcy do dwóch lat. Rituxan podaje się dożylnie przez trzy do czterech godzin. Podaje się dwie dawki w odstępie dwóch tygodni; lek może być podawany co sześć miesięcy lub dłużej, jeśli objawy są nadal pod kontrolą.
Po infuzji mogą wystąpić infekcje, w tym reaktywacja wirusów, takich jak wirus zapalenia wątroby typu B. Ryzyko raka może wzrosnąć, mówi strona internetowa Merck Manual. Reakcje związane z wlewem, w tym pokrzywkę, trudności w oddychaniu, gorączkę, niskie lub wysokie ciśnienie krwi, ból pleców, swędzenie i obrzęk, mogą być ciężkie. Kortykosteroidy podaje się zazwyczaj dożylnie wraz z lekiem Rituxan. Rzadkie, ale śmiertelne wirusy, takie jak postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML), infekcja mózgu, wystąpiły u osób przyjmujących lek, donosi Ohio State University Medical Center.
