Japońska śliwka ume była stosowana w medycynie japońskiej i chińskiej. Chociaż obecne zrozumienie składników aktywnych jest ograniczone, podejrzewa się, że japońska śliwka ume zawiera przeciwutleniacze, które chronią komórki przed uszkodzeniem i mogą zmniejszyć szanse na zachorowanie na raka. Inhibicja powstawania karcinogenu jest kolejnym czynnikiem, który sprawia, że śliwki są korzystne dla zdrowia, zgodnie z "Zapowiedziami na temat raka w Azji Pacyficznej".
Zdrowe serce
Stwierdzono, że koncentrat japońskiego śliwki ume pomaga poprawić przepływ krwi przez organizm. Bainiku-ekisu, koncentrat soku owocowego japońskiej śliwki ume, promował zdrowe środowisko do tworzenia komórek mięśni gładkich w sercu w badaniu opublikowanym w 2002 r. W "Life Sciences". Stwierdzono również, że chroni komórki serca przed niszczące działanie reaktywnych form tlenu. Reaktywne formy tlenu są naturalnym produktem ubocznym metabolizmu komórkowego, który jest wysoce reaktywny w organizmie i może uszkadzać komórki.
Ludzka grypa A
Japoński ekstrakt śliwki ume został również zabezpieczony przed grypą, jak wynika z badań opublikowanych w "Biological & Pharmaceutical Bulletin" w 2005 roku. Stwierdzono jednak, że chroni przed zachorowaniem na grypę przed wystawieniem na działanie wirusa. Nie miało to wpływu na zmniejszenie objawów grypopodobnych po tym, jak już się skurczyło. Naukowcy podejrzewają, że skuteczność ekstraktu śliwkowego ma związek z jego właściwościami podobnymi do lektyny, które pozwalają mu wiązać się z substancjami we krwi, zapobiegając infekowaniu gospodarza.
Żołądkowo-jelitowy
Japońską śliwę ume zaobserwowano również w celu zmniejszenia infekcji i stanu zapalnego w przypadkach osób z przewlekłym atroficznym zapaleniem błony śluzowej żołądka spowodowanym zakażeniem pylori wywołanym przez helicobacter. Helicobactor pylori to bakteria powodująca przewlekły stan zapalny żołądka i powodująca wrzody. Badanie opublikowane w "European Journal of Clinical Nutrition" w lipcu 2010 r. Wykazało, że mniej Helicobacter pylori było obecnych w żołądku poprzez biopsję tkanki w próbce 68 osób dorosłych.
