Diuretyki są rodzajem leków, które zwiększają utratę płynów poprzez wydalanie z moczem. Najczęściej robią to poprzez działanie na nerki, ale czasami mają inny mechanizm. Są przepisywane na wiele stanów, takich jak wysokie ciśnienie krwi, zastoinowa niewydolność serca, niektóre choroby nerek, choroby wątroby i spożycie niektórych toksyn. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem przed użyciem diuretyków oraz w celu diagnozy i leczenia choroby.
Diuretyki pętlowe
Nerki składają się z milionów rur zwanych nefronami. Płyny z krwi płyną do nefronów, przechodząc przez ściany specjalnych naczyń krwionośnych. Różne odcinki wzdłuż nefronu pełnią różne funkcje. Jedna część nefronu nazywa się pętlą Henle. Specjalny kanał białkowy w pętli Henle normalnie absorbuje sód, potas i chlorki z nefronu. W rezultacie następuje podążanie za wodą i reabsorbowany z powrotem do krwioobiegu. Diuretyki pętlowe blokują ten kanał białkowy. W rezultacie te elektrolity i płyn przedostają się przez nerki i ostatecznie z nerek do pęcherza moczowego, aby wyeliminować je z organizmu.
Diuretyki osmotyczne
Osmotyczne diuretyki, takie jak mannitol, są filtrowane z krwi do nefronu. Po wejściu do nefronu nie można ich ponownie wchłonąć do organizmu. Woda ma tendencję do podążania za tymi lekami ze względu na ich charakterystykę molekularną. W zasadzie ciągną wodę do nefronu, a następnie z organizmu.
Diuretyki tiazydowe
Diuretyki tiazydowe działają podobnie jak diuretyki pętlowe. Jednak w porównaniu do diuretyków pętlowych, działają one w innej części nefronu i na innym kanale białkowym. Diuretyki tiazydowe działają na części nefronu po pętli Henle'a, zwanej dystalnym, zwiniętym kanalikiem. Wiążą się z kanałem białkowym i zapobiegają wchłanianiu sodu i chlorków. Zmniejszają również wydalanie wapnia. Woda podąża za sodem i chlorkiem do moczu.
Diuretyki oszczędzające potas
Leki moczopędne oszczędzające potas blokują resorpcję sodu w ostatniej części nefronu zwanego kanałem zbiorczym. To pośrednio prowadzi do mniejszego wydzielania potasu do nefronu. Ponieważ wiele leków moczopędnych prowadzi do utraty potasu, ta klasa leków jest często przepisywana, jeśli dana osoba otrzymuje inny środek moczopędny, który zbytnio obniża poziom potasu.
Inhibitory anhydrazy węglanowej
Inhibitory anhydrazy węglanowej działają na enzym zwany anhydrazą węglanową. Zapobiegają wchłanianiu wodorowęglanu w pierwszej części nefronu, zwanej kanalikiem proksymalnym. Powoduje to łagodne działanie moczopędne.
