Baseball od dawna znany jest jako rozrywka Ameryki, ale jego siostrzany sport ma mocną pozycję własną. W 1995 roku softball stał się czwartym najpopularniejszym sportem w szkole średniej i lekkoatletyce w college'u, jak podaje National Amateur Softball Association. Oprócz tych, którzy grają w konkurencyjną, szybką piłkę, wielu Amerykanów lubi grać w zwolnionym tempie sport dla rekreacji; w rzeczywistości więcej osób gra w softball niż jakikolwiek inny sport rekreacyjny.
Pochodzenie
Softball został wymyślony w 1887 roku w Farragut Boat Club w Chicago. Reporter Chicago Board of Trade George Hancock początkowo wyobrażał sobie, że jest to kryty baseball, wykorzystujący sznurówki do boksu jako piłkę. Później przeniósł grę na zewnątrz, nazywając ją "wewnątrz-na zewnątrz". Softball początkowo miał tylko 19 zasad, po raz pierwszy zastosowany w 1889 roku przez Mid Winter Indoor Baseball League of Chicago. Popularność gry szybko się rozprzestrzeniła, szczególnie w stacjach przeciwpożarowych, których robotnicy grali na parkingach, aby pozostać w formie. Czasowo nazywany zarówno "kociakiem", jak i "diamentową kulką", w 1926 r. Znalazł swoją stałą nazwę softballu.
Podstawy
Podobnie jak w baseball, softball rozgrywany jest na polu z tarczą w kształcie rombu i czterema bazami. Gdy pałkarza uderza i uderza piłkę w polu gry, musi iść w dół prawą ścieżką bazową i spróbować dotrzeć do pierwszej bazy przed polami pola i rzuca ją do pierwszego bazowego. Gdy uderzona piłka zostanie złapana w powietrzu, biegacz również jest na zewnątrz. Podobnie jak w przypadku baseballu, half-inning kończy się, gdy drużyna nagrywa trzy outy, gracz wchodzi po wykonaniu czterech piłek i uderza po trzecim uderzeniu. Kiedy zawodnicy okrążyli bazy i przekroczyli planszę startową, wybierany jest bieg. Celem jest oczywiście zdobycie większej ilości runów niż przeciwnik.
Wariacje
Istnieją dwie odmiany softballa: powolny i szybki. Wolnoobrotowy softball, który zazwyczaj rozgrywany jest przez preteens i ligi rekreacyjne, jest łatwiejszy z dwóch, ponieważ miotacz musi unieść piłkę wysoko w powietrze, zwykle pomiędzy 6 a 12 stóp. Każdy skok, który osiąga dowolny punkt poza tymi parametrami, jest uznawany za nielegalny. W szybkim tempie nie ma takiej reguły. Dzbanki wykorzystują ruch wiatraka, aby uzyskać moc, a następnie rzucają piłkę pod wpływem wysokich prędkości. Z powodu tej dostawy są one również w stanie rzucać łamiące się boiska, takie jak piłki podnoszące, kulki i suwaki.
Inne wskazówki i reguły
W niektórych szybkich ligach gracze podstawowi mogą kradnąć bazy. Nie jest to dozwolone w miękkim boisku, ponieważ przy wysokich wzniesieniach nie można utrzymać biegaczy z przodu. Jedną z unikalnych części strategii szybkich skoków jest uderzenie klapsa, w którym pałkarz próbuje uderzyć piłkę pomiędzy infieldami, jednocześnie startując na pierwszą bazę. Trznadel nie jest dozwolony na wolnym boisku. Gry o szybkim tempie mają tendencję do bryzgania ze względu na trudność trafienia, gdzie gry w zwolnionym tempie często trwają kilka godzin. Aby nie dopuścić do gry przez całą noc, niektóre ligi przewidują, że półfinał kończy się, gdy wszyscy gracze w drużynie powrócą do walki.
