Poziom insuliny w twoim ciele zmienia się przez cały dzień. Ta zmiana jest w dużej mierze spowodowana tym, jak ostatnio jadłeś i co jadłeś. Kiedy poziom cukru we krwi wzrasta - co zwykle następuje po posiłku - organizm uwalnia insulinę. Kiedy poziom insuliny gwałtownie rośnie, pojawia się skok insuliny. Jednym ze sposobów przewidywania prawdopodobieństwa wzrostu insuliny jest uwzględnienie wskaźnika glikemicznego (GI) w żywności. GI danej żywności jest liczbą od 1 do 100. Żywność o niższej wartości w skali GI ma tendencję do mniejszego wpływu na poziom cukru we krwi i insuliny niż na żywność o wyższej pozycji. Kombinacja żywności spożywanej podczas posiłku, wielkości serwujących i innych składników odżywczych zawartych w tych pokarmach wpływa również na poziom insuliny po jedzeniu. Dlatego nie ma określonego poziomu IG, który można wiarygodnie wykorzystać do przewidywania wzrostu insuliny.
Czynniki indeksu glikemicznego
Żywność dzieli się na wysokie, pośrednie i niskie kategorie OG. GI od 0 do 55 jest niski. Pośrednia żywność o OG ma wartość od 56 do 69, a 70 lub powyżej uważa się za wysoką. Wiele czynników wpływa na indeks glikemiczny żywności, w tym: - Rodzaj i ilość cukru, skrobi, błonnika, białka i tłuszczu. - Zakres przetwarzania żywności, metody gotowania i dojrzałości. - Łatwość trawienia i wchłaniania z jelita.
Niektóre pokarmy, takie jak mięso, nie mają rankingu GI, ponieważ nie zawierają żadnych węglowodanów. Jednak skala GI może pomóc w odróżnieniu pokarmów zawierających węglowodany, które wydają się dość podobne, ponieważ różnica pomiędzy niskimi i wysokimi oznaczeniami GI może być trudna do rozpoznania bez tego środka. Na przykład płatki owsiane i słodkie ziemniaki - o niskiej zawartości GI - mogą nie wyglądać tak, że różnią się od płatków kukurydzianych i rudych ziemniaków, które są wysokie w skali GI.
Odpowiedź insulinowa
Ideą skali GI jest to, że węglowodany mają większy wpływ na poziom insuliny niż inne składniki odżywcze. Dlatego też skala GI znajduje się w czołówce określającej, jaki wpływ na poziom insuliny ma żywność. Jednak wiele innych czynników wpływa również na odpowiedź insulinową - ile insuliny jest uwalnianych. Białka w żywności mogą mieć duży wpływ na odpowiedź insulinową. Tłuszcze zwykle mają mniejszy efekt. Na przykład badanie z lipca 2001 r. Opublikowane w "American Journal of Clinical Nutrition" wykazało, że produkty mleczne mogą mieć większy wpływ na insulinę niż sugerowałby indeks glikemiczny. Dzieje się tak dlatego, że białka mleka stymulują uwalnianie insuliny. Takie badania podkreślają ograniczenia indeksu glikemicznego jako samodzielnej miary.
Ograniczenia indeksu glikemicznego
Skala GI od dawna jest ważnym narzędziem dla osób chorych na cukrzycę, które pracują nad kontrolowaniem poziomu cukru we krwi. Ma jednak ograniczenia. W raporcie z stycznia 2014 r. Opublikowanym w "Diabetes Care" American Diabetes Association przypomniało, że podczas gdy niektóre badania wykazały utrzymanie diety o niskim indeksie glikemicznym, która jest pomocna w leczeniu cukrzycy, inne badania wykazały, że ma ona niewielki lub żaden wpływ. Ta obserwacja jest co najmniej częściowo wyjaśniona przez fakt, że ludzie zazwyczaj jedzą mieszankę produktów spożywczych, kiedy siadają na posiłek. Kombinacja spożywanych pokarmów znacznie wpływa zarówno na poziom cukru we krwi, jak i na odpowiedź insulinową po posiłku. Tak więc, chociaż skala GI może być przydatna, nie jest w stanie dokładnie przewidzieć odpowiedzi na insulinę.
Alternatywne środki
Indeks glikemiczny nie jest jedyną miarą, którą można sprawdzić, próbując obliczyć wpływ, jaki żywność będzie mieć na poziom cukru we krwi i poziom insuliny. Obciążenie glikemiczne jest kolejną potencjalnie użyteczną miarą. Podobnie jak w skali GI, miara ta odzwierciedla, jak bardzo żywność zwiększy poziom cukru we krwi. Jednak obciążenie glikemiczne uwzględnia również wielkość porcji.
Wskaźnik insuliny spożywczej (FII) to kolejna potencjalnie użyteczna miara wpływu różnych produktów spożywczych na poziom insuliny. Chociaż FII jest podobny do skali GI, decyduje o wpływie na poziomy insuliny we krwi, a nie o poziomie cukru we krwi. Jak omówiono w raporcie z czerwca 2015 r. Opublikowanym w "Diabetes Care", FII może dostarczyć dokładniejszy obraz wpływu posiłku. Dzieje się tak dlatego, że FII można wykorzystać do obliczenia wpływu zarówno pojedynczych pokarmów, jak i posiłków zawierających mieszaniny żywności. Trzeba jednak wykonać dodatkowe prace, badając efektywność FII.
