Każdy sport, który zależy od ruchu i siły, używa ścięgien do zapewnienia prędkości, szybkości i mocy. Niektóre dyscypliny sportowe, które wymagają sprintu i mocy wybuchowej, są jednak bardziej skłonne do angażowania mięśnia uda.
Ścięgno znajduje się w tylnej części uda i biegnie od pośladków do tuż powyżej kolana. Zginają staw kolanowy iw połączeniu z pośladkami wydłużają biodro.
Sprint
Podczas gdy wszyscy biegacze polegają na ścięgno, sukces sprintera zależy w dużej mierze od zdrowia i siły mięśni udowych. Ścięgno udowe jest testowane na początku każdego wyścigu sprintem ze względu na siłę wybuchową, która jest potrzebna do wyprowadzenia biegacza z bloków startowych. Następnie zawodnik musi przyspieszyć i utrzymać tę prędkość przez cały wyścig. Sprinterzy budują siłę w mięśniach ścięgnistych, ćwicząc ciężar i utrzymując elastyczność poprzez ćwiczenia rozciągające.
Piłka nożna
Piłkarze muszą mieć możliwość przyspieszenia i osiągnięcia maksymalnej prędkości. Często też zmieniają szybko kierunki, skaczą wysoko, by łapać podania i absorbować mocne uderzenia w trakcie gry. Oznacza to, że są one zależne od zdrowia i żywotności ich ścięgien.
Na przykład, aby odnieść sukces, musi przyspieszyć poprzednich ataków i dostać się na otwartą przestrzeń, aby zrobić duże pojedynki. Były Detroit Lion Barry Sanders jest uznawany za jednego z najgroźniejszych rywali w historii futbolu ze względu na umiejętność przełamania świetnej gry. Jego całkowita siła nóg pozwoliła mu wyskoczyć z możliwych uścisków, a jego potężne ścięgno dało mu zdolność do długiego biegu.
Pływanie
Skok freestyle w pływaniu jest zależny od mięśnia udowego przy każdym kopnięciu. Mięśnie ścięgna mięśnio- wego muszą być wystarczająco rozgrzane, gdy dostaniesz się do basenu lub narażasz się na ryzyko skurczów lub ścięgien podkolanowych.
Po rozgrzaniu i przygotowaniu do treningu lub wyścigu w trakcie imprezy sam pływanie pomaga wzmocnić mięśnie ścięgna. Wielu sportowców w innych sportach korzysta z pływania, aby pomóc stanom lub wzmocnić mięśnie ścięgna.
Koszykówka
Wybuchowe skoki, które skutkują wsadem do koszykówki, zablokowanym strzałem lub zbliżaniem się do klucza, często są wynikiem siły ścięgna. Kiedy koszykarze zrywają jedną stopę, używają wybuchowego ruchu napędzanego przez ścięgno.
Jednakże, gdy gracz koszykówki stosuje skok dwóch stóp - zwykle gdy gracz jest sadzony pod koszem - przejmują go ćwierć, pośladki i mięśnie grzbietu. Gracz musi budować siłę i elastyczność w ścięgno przy wykonywaniu skoku o jedną nogę, który jest tak powszechny podczas sprintu na boisku w kierunku obręczy.
