Zaburzenia lękowe dotyczą około 18 procent dorosłych Amerykanów w danym roku, według National Institute of Mental Health. Uważa się, że neuroprzekaźniki kwas gamma-aminomasłowy, serotonina i norepinefryna są zaangażowane w rozwój zaburzeń lękowych. Manipulacja tymi wzajemnie powiązanymi układami neuroprzekaźnikowymi z lekami jest często stosowana w leczeniu zaburzeń lękowych.
GABA
Naukowcy medyczni uważają, że problemy z układem neuroprzekaźników GABA w mózgu są związane z zaburzeniami lękowymi. Receptory mózgu dla GABA są celami dla leków stosowanych w celu łagodzenia krótkotrwałych objawów lękowych - benzodiazepin. Niektóre często przepisywane benzodiazepiny obejmują diazepam (Valium), alprazolam (Xanax), klonazepam (Klonopin) i lorazepam (Ativan). Leki te wzmacniają efekt uspokajający, jaki ma GABA w mózgu. W stanie lęku, znanym jako zaburzenie paniki, ataki paniki mogą być spowodowane ingerencją w funkcję receptora GABA.
Serotonina
Uważa się również, że serotonina jest ważna w przypadku lęku, zwłaszcza typu lęku napadowego. Dowodem na to jest fakt, że lek blokujący lek - który działa w celu zmniejszenia lęku poprzez zwiększenie aktywności serotoninowej w mózgu - wiąże się z określonymi receptorami serotoniny. Prawidłowa aktywność serotoninowa wydaje się być ważna dla utrzymania dobrego samopoczucia, a niedobory w serotoninie mogą być związane z rozwojem zaburzeń lękowych.
Leki hamujące wychwyt zwrotny swoiste dla serotoniny są często zalecane jako leki pierwszego rzutu w leczeniu zaburzeń lękowych, a leki z grupy SSRI okazały się skuteczne u wielu osób. Leki te zwiększają serotoninę dostępną dla komórek mózgowych. Specyficzne SSRI często stosowane w leczeniu zaburzeń lękowych obejmują fluoksetynę (Prozac), paroksetynę (Paxil), sertralinę (Zoloft) i escitalopram (Lexapro).
Noradrenalina
Norepinefryna jest bliskim kuzynem epinefryny, znanej również jako adrenalina. Reakcja "walki lub ucieczki" na stres wiąże się z podwyższonym poziomem adrenaliny, a związane ze stresem poczucie bycia w stanie strachu jest podobne do lęku, a zwłaszcza do paniki. Uważa się, że funkcja norepefiny uczestniczy w objawach lęku podobnych do stresu, lęku i paniki.
Leki hamujące wychwyt zwrotny noradrenaliny serotoniny działają zarówno na układy neuroprzekaźników serotoniny i noradrenaliny, a także są powszechnie stosowane jako leczenie pierwszego rzutu w przypadku zaburzeń lękowych. Przykłady leków SNRI obejmują duloksetynę (Cymbalta) i wenlafaksynę (Effexor).
Inne neurotransmitery
Dopamina, adrenalina, acetylocholina i histamina to inne neuroprzekaźniki, które mogą również brać udział w zaburzeniach lękowych. Potrzebne są dalsze badania, aby dowiedzieć się dokładnie, w jaki sposób te i potencjalnie inne neuroprzekaźniki są powiązane z przyczynami i skutecznym leczeniem objawów zaburzeń lękowych.
