Główne problemy niepełnosprawności w ośrodku sportowym na postawy i szanse. Programy takie jak Igrzyska Paraolimpijskie i Olimpiad Specjalnych stwarzają możliwości dla niektórych. Mimo to, Women's Sports Foundation donosi, że chociaż prawie połowa niepełnosprawnych dzieci chciała uczestniczyć w sporcie, 38 procent rodziców zgłosiło, że takie programy nie istnieją. Rozwiązywanie problemów z niepełnosprawnością w sporcie wymaga rozwijania poczucia świadomości, a także szacunku i akceptacji dla osób niepełnosprawnych fizycznie i intelektualnie.
Postawy dyskryminujące
Chociaż art. 30.5 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych istnieje w celu zapewnienia praw osób niepełnosprawnych w związku z udziałem w sporcie, RightToPlay.org informuje, że zachowania dyskryminacyjne pozostają. W przypadku sportów ogólnodostępnych, w których zawodnicy grają w tym samym zespole, niezależnie od obecności lub braku jakiejkolwiek niepełnosprawności, mogą dominować postawy dotyczące zdolności lub zdolności niepełnosprawnych zawodników, jak również kwestie bezpieczeństwa, ograniczając udział. Kiedy sport jest specyficzny dla osób niepełnosprawnych, problemy z placówkami, równy czas ćwiczeń i znalezienie kompetentnych trenerów często stanowią problem.
Pokonanie negatywnych postaw
Stereotypy, postawy, założenia i spostrzeżenia często łączą się, tworząc piętno wokół osób niepełnosprawnych. Te bariery uczestnictwa w sporcie mogą sprawić, że osoba niepełnosprawna uzna się za mniej wartościową. Dotyczy to zwłaszcza kobiet niepełnosprawnych. Według RightToPlay.com tylko około 7 procent niepełnosprawnych kobiet ćwiczy regularnie lub uczestniczy w jakimkolwiek sporcie.
Możliwości Społecznościowe mogą nie być dostępne
Udział w zajęciach sportowych jest znacznie niższy dla osób niepełnosprawnych, a fakt, że CollegeSportsScholarships.com mówi, może bardziej dotyczyć braku możliwości niż braku motywacji. Może tak być, ponieważ podczas gdy organizacje konkurencyjne są dostępne na poziomie krajowym i międzynarodowym, istnieje mniej szans lokalnych w obrębie poszczególnych społeczności.
Ocena czynnika ryzyka
Założenia i postawy, w tym te dotyczące lekarza, często mają pierwszeństwo przed faktami, jeśli chodzi o ocenę czynnika ryzyka związanego z niepełnosprawnymi sportowcami. W swojej książce "Medycyna fizyczna i rehabilitacja: zasady i praktyka" starszy wykładowca medycyny Joel A. DeLisa identyfikuje dwa powszechne błędy w myśleniu. Błędy leżą na przeciwnych końcach widma. Po pierwsze, brak ryzyka; po drugie, istnieje zbyt wiele zagrożeń. Chociaż obrażenia sportowe są zagrożeniem dla wszystkich sportowców, DeLisa zauważa, że ogólne ryzyko dla osoby niepełnosprawnej nie jest wyższe ze względu na jej niepełnosprawność. Kiedy jednak się pojawią, urazy mają tendencję do dłuższego trzymania niepełnosprawnych sportowców na uboczu. Zamiast przypisywać to aktywnemu uczestnictwu, DeLisa wskazuje na nieskuteczne metody coachingowe i brak dostępu do specjalistycznej opieki medycznej jako głównej przyczyny.
