Stopień sprzeciwu wobec władzy jest odpowiedni dla rozwoju w latach nastoletnich. Jest to wiek, w którym młodzi ludzie ustanawiają swoją niezależność i zaczynają rozwijać tożsamość dorosłych. W tym czasie należy się spodziewać buntu przeciwko władzy i nieposłuszeństwu wobec zasad dorosłych. Jednakże, gdy typowa opozycja przekształca się w przedłużony schemat nadmiernego łamania zasad i buntu, który powoduje trudności w szkole, w domu lub wśród rówieśników, nastolatek może zostać zdiagnozowany z opozycyjnym buntowniczym nieładem.
Czym jest Opozycyjne Defiant Disorder?
Opozycyjnie wyzywające zaburzenie jest zaburzeniem behawioralnym zdiagnozowanym u dzieci i nastolatków. Nastolatki z ODD są, jak sama nazwa wskazuje, opozycyjna i wyzywająca w stosunku do autorytetów, w tym ich rodziców. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego te nastolatki będą wykazywały zachowania, które często tracą temperament, kłócą się z dorosłymi, sprzeciwiają się lub odmawiają przestrzegania zasad, celowo denerwują innych i obwiniają innych o swoje błędy lub ułomności. Ponadto są często drażliwi, zirytowani, źli, urażeni, złośliwi lub mściwi. Aby zdiagnozować ODD, zachowania te muszą być obecne przez sześć miesięcy i muszą powodować problemy dla nastolatka w szkole, z rówieśnikami, w pracy lub w domu.
ODD i inne zaburzenia
Diagnozowanie i leczenie ODD może być trudne, ponieważ, jak wskazuje amerykańska Akademia Psychiatrii Dzieci i Młodzieży (AACAP), ODD często współwystępuje z innymi zaburzeniami psychicznymi. Jest to szczególnie powszechne wśród nastolatków z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub ADHD. Zwykle współwystępuje z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i zaburzeniami nastroju, takimi jak depresja, zaburzenie lękowe i zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Według Agencji ds. Nadużywania Substancji i Mentalnych Usług Zdrowotnych (SAMHSA) nastolatki z ODD mogą rozwinąć podobne zaburzenie behawioralne, znane jako zaburzenie zachowania, które charakteryzuje się aktywnie agresywnymi, destrukcyjnymi i nielegalnymi działaniami. Jednak nastolatki nie mogą mieć rozpoznania ODD i prowadzić zaburzenia w tym samym czasie.
Przyczyny
Przyczyna ODD nie jest znana. Według AACAP zaburzenie może wywodzić się z bojowych wzorców behawioralnych rodziców i dzieci, ustanowionych we wczesnym dzieciństwie. S. Sutton Hamilton, M.D. i John Armando, L.C.S.W., piszący w dzienniku American Family Physician, sugerują, że zaburzenie może wynikać z deficytu poznawczego, który powoduje, że nastolatek jest przytłoczony i reaguje emocjonalnie na proste prośby i żądania ze strony autorytetów.
Programy szkolenia rodziców
Wśród podstawowych metod leczenia ODD znajdują się programy szkoleniowe dla rodziców. Zgodnie z opisem AACAP, zajęcia te dostarczają rodzicom praktycznych porad i technik zarządzania ich wyzywających nastolatków. "Rodzice uczą się umiejętności negocjacyjnych, technik pozytywnego wzmocnienia i innych środków zmniejszania walk o władzę i ustanawiania bardziej skutecznej i konsekwentnej dyscypliny."
Terapia
Różne rodzaje terapii są również skuteczne w pomaganiu nastolatkom w ODD i ich rodzinach, donosi AACAP. W indywidualnej psychoterapii terapeuta może pomóc nastolatkowi w poznaniu jego uczuć i opracowaniu strategii radzenia sobie z gniewem. Techniki terapii behawioralno-behawioralnej mogą pomóc nastolatkom w rozwijaniu umiejętności rozwiązywania problemów w celu skutecznego radzenia sobie z sytuacjami, które w innym przypadku mogłyby je przytłoczyć. W terapiach rodzinnych terapeuta może jednocześnie zaangażować całą rodzinę, aby rozwiązać problem dysfunkcyjnej dynamiki rodziny i poprawić komunikację wewnętrzną.
Lek
Leki są stosowane tylko u nastolatków z OCD, którzy mają współwystępujące zaburzenia psychiczne, takie jak ADHD, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub zaburzenie lękowe, raport Hamiltona i Armando. Kilka badań wykazało, że pacjenci zarówno z ODD, jak i ADHD, którzy są leczeni lekami ADHD, takimi jak Ritalin, Adderall lub Strattera, doświadczają poprawy objawów ODD. Jednak badanie przeprowadzone przez Mark E. Bangs, M.D. i opublikowane w czasopiśmie Pediatrics w 2008 roku, dowiodło, że jeden taki lek, Strattera, nie miał korzystnego wpływu na objawy ODD.
