Podczas gdy jaja, mleko, orzechy, ryby, skorupiaki, pszenica i soja stanowią 90 procent alergii pokarmowych, alergia na kiwi nie występuje rzadko - szczególnie u osób z innymi alergiami. U starszych dzieci i dorosłych reakcja uczuleniowa na kiwi zwykle reprezentuje reakcję krzyżową na inną substancję wywołującą alergię lub alergen. Ze względu na reaktywność krzyżową osoby uczulone na pyłki brzozy, pyłki traw lub lateks są również zwykle uczulone na kiwi. Może również wystąpić bezpośrednia reakcja, w której osoba ma przeciwciała swoiste dla kiwi. Objawy alergii na kiwi różnią się od łagodnych do potencjalnie zagrażających życiu i mogą wpływać na układy skórne i oddechowe, trawienne i krążeniowe.
Objawy ustne
Alergia na kiwi często objawia się jako zespół zwany syndromem alergii ustnej (OAS) lub zespół alergii pyłkowo-pokarmowej. Ludzie z OAS mają alergie na pyłki i doświadczają objawów jamy ustnej podczas jedzenia pewnych surowych owoców lub warzyw z powodu reaktywności krzyżowej. Ludzie z OAS wywoływanymi przez kiwi są zazwyczaj uczuleni na pyłki z trawy brzozy lub trawy lub lateks. Typowe objawy to świąd lub mrowienie w wargach, jamie ustnej, języku i górnej części gardła, którym może towarzyszyć łagodny obrzęk. Niektórzy ludzie również odczuwają kichanie i swędzenie oczu lub uszu. Objawy OAS zazwyczaj zanikają stosunkowo szybko, gdy pokarm nie jest już w jamie ustnej - chociaż mogą one przejść do bardziej ostrej reakcji.
Objawy skórne
Podobnie jak w przypadku innych alergii, alergia na kiwi może powodować objawy skórne. Po podaniu kiwi mogą pojawić się zlokalizowane pokrzywki i swędzenie rąk. Po ukąszeniu przez kogoś, kto niedawno zjadł kiwi, może pojawić się uli i swędzenie twarzy u wrażliwych osób. Powszechne pokrzywki, uogólniony świąd i zaczerwieniona lub blada skóra często występują z bardziej ostrą reakcją alergiczną na kiwi i zwykle towarzyszą im inne objawy.
Objawy oddechowe
Objawy oddechowe występują często z umiarkowaną lub ciężką reakcją alergiczną na kiwi. Obrzęk języka, gardła i dróg oddechowych może prowadzić do trudności w oddychaniu, duszności i świszczącego oddechu. Może również wystąpić kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, uczucie ściągnięcia gardła, trudności w połykaniu i chrypka. Objawy oddechowe wywołane reakcją alergiczną na kiwi często postępują szybko. Rozwój wszelkich objawów oddechowych związanych z reakcją alergiczną na kiwi wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.
Objawy układu trawiennego
Objawy ze strony układu trawiennego często występują z ogólnoustrojową reakcją alergiczną na kiwi. Reakcja ogólnoustrojowa odnosi się do całości ciała, a nie tylko obszaru bezpośredniego kontaktu, jak w OAS. Możliwe objawy obejmują bóle brzucha, skurcze żołądka, nudności, wymioty i biegunkę. Podczas gdy objawy OAS pojawiają się niemal natychmiast, objawy ze strony układu pokarmowego mogą być opóźnione nawet do 2 godzin po zjedzeniu kiwi.
Objawy układu krążenia
Ciężka reakcja alergiczna na kiwi zwykle powoduje objawy układu krążenia. Zawroty głowy, zawroty głowy lub omdlenia często rozwijają się z powodu spadku ciśnienia krwi. Może również wystąpić szybkie lub pulsujące tętno oraz nieprawidłowe rytmy serca. Te oznaki i objawy często zwiastują najsurowszą reakcję alergiczną, zwaną anafilaksją. Jeśli leczenie nie nastąpi w trybie pilnym, reakcja anafilaktyczna może doprowadzić do wstrząsu, zapaści krążeniowej i potencjalnie śmierci.
Ostrzeżenia i środki
Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy alergii na kiwi. Nawet jeśli twoje dotychczasowe objawy są ograniczone do tych, które są zgodne z OAS, następne narażenie na kiwi może prowadzić do anafilaksji. Twój lekarz może zlecić badania, aby ustalić, czy jesteś uczulony na kiwi i doradzić mu, jak radzić sobie z tą chorobą, w tym, jakie inne produkty mogą wywoływać reakcje alergiczne.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy oddechowe lub krążeniowe, które mogą wskazywać na anafilaksję, należy natychmiast zgłosić się na pomoc doraźną. Kilka minut opóźnienia w leczeniu może potencjalnie zagrozić Twojemu życiu.
Recenzowane i poprawione przez: Tina M. St. John, M.D.
