Ważnym składnikiem układu odpornościowego są przeciwciała będące cząsteczkami białek wytwarzanymi przez komórki B. Przeciwciała krążą w krwioobiegu, przyczepiając się do patogenów, aby zidentyfikować najeźdźców. Komórki odpornościowe odpowiedzialne za zabijanie inwazyjnych organizmów mogą następnie rozpoznawać patogeny i niszczyć je w odpowiedzi na przyłączone przeciwciała. Podczas gdy krążące przeciwciała z pewnością pomagają układowi odpornościowemu szybko zwalczyć infekcję, nie krążą one cały czas. Zamiast tego są produkowane tylko w razie potrzeby, w odpowiedzi na jeden z wielu sygnałów infekcji.
Produkcja przeciwciał po raz pierwszy
Przyczyna początkowej produkcji przeciwciał jest dość skomplikowana. Jeśli na przykład w krwioobiegu występuje patogen - na przykład wirus grypy - organizm początkowo nie reaguje, wyjaśnia dr Gary Thibodeau w swojej książce "Anatomia i fizjologia". Komórki zostają zainfekowane wirusem, w którym to czasie osobnik z wirus zaczyna odczuwać objawy choroby. Zakażone komórki wyświetlają sygnały o niebezpieczeństwie, które zasadniczo składają się z fragmentów wirusa, który je infekuje. Krążące komórki B reagują na te sygnały alarmowe i zaczynają wytwarzać przeciwciała. Przeciwciało przyłącza się do wirusów, znakując je w celu eradykacji. Zabójcze komórki odpornościowe niszczą wirusy, ostatecznie uwalniając organizm od infekcji.
Późniejsze wytwarzanie przeciwciał
Po raz pierwszy osobnicy są narażeni na dany wirus lub bakterie, zachorują. Jest to po prostu spowodowane upływem czasu między zakażeniem a produkcją przeciwciała. Krótko po wyeliminowaniu początkowej infekcji, prawie wszystkie ślady przeciwciał zniknęły z krwioobiegu, ale pamięć infekcji wirusowej pozostaje w postaci tzw. Komórek pamięci "pamięć", wyjaśnia dr Lauralee Sherwood w swojej książce, "Fizjologia człowieka". Komórki pamięci mogą zacząć wytwarzać przeciwciało dla danego wirusa natychmiast po jego pojawieniu się w organizmie podczas kolejnych ekspozycji, co oznacza, że poziomy przeciwciał we krwi rosną znacznie szybciej niż podczas pierwszej ekspozycji. Ogólnie, po raz drugi osobnicy stykają się z daną infekcją wirusową lub bakteryjną, nie doświadczają żadnych objawów - przeciwciało jest wytwarzane tak szybko, że prowadzi do eliminacji patogenu przed pojawieniem się objawów.
Szczepienie ochronne
Jednym z bardzo sprytnych sposobów wywoływania produkcji przeciwciał jest eksponowanie osobnika na części wirusa lub bakterii bez narażania ich na cały żywy patogen. Układ odpornościowy rozpoznaje fragmenty patogenów tak samo dobrze, jak rozpoznaje cały wirus lub bakterię, co oznacza, że wytwarzanie przeciwciał i komórek B jest wynikiem ekspozycji na te kawałki, ale ponieważ kawałki nie są pełnymi patogenami, nie mogą powodować infekcję. To jeden z mechanizmów szczepień. Jeśli układ immunologiczny danej osoby ma możliwość nauczenia się rozpoznawania części patogenu, będzie on zdolny do wytwarzania przeciwciał wobec tego patogenu po kolejnych ekspozycjach, ponieważ będzie miał komórki pamięci B. Zaletą tej metody wytwarzania przeciwciał jest to, że nie wymaga początkowej infekcji, a dzięki tej drodze wiele szczepień zapewnia odporność, nie powodując choroby.
