Zespół jelita drażliwego, znany również jako IBS, jest stan jelita, który dotyka około 20 procent dorosłych, zgodnie z National Digestive Diseases Information Clearinghouse. Ten stan zazwyczaj powoduje ból brzucha i dyskomfort, a wiele osób doświadcza częstych biegunki lub nawrotów zaparcia. Flareupy często wynikają z diety lub stresu. W wyniku tego stanu ludzie z IBS mają większe ryzyko niedoboru składników pokarmowych, w tym niski poziom magnezu.
Magnez
Magnez przyczynia się do funkcjonowania wielu układów ciała, odgrywając istotną rolę w wielu reakcjach chemicznych, które występują. Potrzebujesz magnezu, aby serce i inne narządy działały prawidłowo, a niedobór tego składnika może spowodować poważne skutki uboczne. Jeśli IBS spowoduje przedłużone okresy biegunki, może to obniżyć poziom magnezu i spowodować niedobór.
Oznaki niedoboru
Jeśli masz niedobór magnezu, możesz doświadczyć takich objawów, jak rozstrój żołądka, osłabienie i zmęczenie. Możesz również zauważyć, że masz niekontrolowane ruchy mięśni, skurcze mięśni, drgawki lub zmiany w rytmie serca. Objawy te wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej. Twój lekarz może przetestować twoją krew, by określić twój poziom magnezu i zrobić zalecenia leczenia w razie potrzeby.
Zalecane spożycie
Przeciętna osoba dorosła potrzebuje dziennie od 310 mg do 420 mg magnezu. Lekarz określi kwotę, do której należy dążyć na każdy dzień. Jeśli nie masz wysokiego ryzyka niedoboru, Twój lekarz może zalecić spożywanie pokarmów bogatych w magnez. Należą do nich migdały, oferujące 80 mg w jednej uncji, a także gotowany szpinak, który zapewnia 75mg na pół kubka. Inne produkty spożywcze to ziemniaki, halibut, soczewica, awokado i fasola.
Rozważania
Możesz zażądać codziennych suplementów magnezu, jeśli wystąpi przewlekła biegunka od IBS. Suplementy te mogą pomóc w utrzymaniu określonej ilości tego składnika odżywczego. Jeśli podejrzewasz, że masz niski poziom magnezu, nie rozpoczynaj przyjmowania suplementów bez uprzedniego skontaktowania się z lekarzem. Może przetestować twoją krew, aby określić ryzyko niedoboru i zalecić leczenie w razie potrzeby.
