Talasemia jest dziedziczną chorobą, w której organizm powoduje nieprawidłową hemoglobinę. Hemoglobina składa się z dwóch podjednostek alfa i dwóch beta. Niedobór obu typów jest nieprawidłowy i prowadzi do talasemii. Zmieniona hemoglobina wytwarzana jest w krwinkach czerwonych, które następnie są niszczone w nienormalnie częstym tempie. Ponieważ czerwone krwinki wykorzystują hemoglobinę do przenoszenia tlenu w całym organizmie, sportowiec z talasemią ma znaczącą wadę.
Wykrywanie talasemii u sportowców
Zawodnik z jakąkolwiek postacią talasemii wystąpi z objawami niedokrwistości. Jednak ta anemia nie reaguje na suplementację żelaza, a jeśli sportowiec zostanie przetestowany, poziom żelaza będzie normalny. Dalsze badania krwi również ujawnią brak równowagi między dwiema podjednostkami, które tworzą hemoglobinę.
Łagodne thalassemias kompatybilne z aktywnością sportową
Niektóre thalassemias nie wywołują wielu, jeśli w ogóle, objawów. Osoby z niewielką alfa lub beta-talasemią, u których występuje tylko jeden z genów odpowiedzialnych za produkcję hemoglobiny, mogą wykazywać jedynie łagodną anemię z niewielkim zmęczeniem. Osoby z jednym z tych thalassemias mogą być w stanie uczestniczyć w aktywności sportowej bez poważnych konsekwencji, po radą lekarza.
Ciężkie Thalassemias Niekompatybilne z lekką atletyką
Alfa-talasemia jest ciężką formą, która jest niezgodna z życiem; płody zwykle umierają w macicy. Beta-talasemia - intermedia i major - mogą być leczone transfuzjami krwi. Z biegiem czasu transfuzje te powodują gromadzenie się nadmiaru żelaza w ciele. Desferrioksamina jest podawana dożylnie lub podskórnie w celu usunięcia żelaza i ochrony organów ciała przed uszkodzeniem. Osoby z tego typu talasem najprawdopodobniej nie będą mogły uczestniczyć w intensywnej lekkiej atletyce.
Środki ostrożności dla sportowców z talasemią
Ponieważ ta choroba ma podłoże genetyczne, nie można jej całkowicie wyeliminować. W związku z tym należy przedsięwziąć środki ostrożności, aby zapobiec zagrożeniu życia przez zawodników. Zawodnicy powinni być dokładnie obserwowani przez cały czas. Nawodnienie jest podstawową miarą zapobiegania, szczególnie w przypadku aktywności na świeżym powietrzu. Osoby z poważnymi thalassemiami powinny unikać kontaktu ze sportem i ograniczać intensywny wysiłek fizyczny. Również działania wysokogórskie, w tym loty w kabinach ciśnieniowych, są bardzo odradzane.
