Wapń i magnez odgrywają kluczową rolę w rozwoju i utrzymaniu kości, wraz z innymi niezbędnymi funkcjami. Łącznie minerały te mają wzajemny związek, który pod pewnymi warunkami może konkurować. Zrozumienie ich skutków ubocznych jest przydatne w zrozumieniu, w jaki sposób można wykorzystać te minerały indywidualnie i wspólnie, aby zoptymalizować funkcje i ogólny stan organizmu.
Wapń i magnez: Ustawa o równoważeniu
Magnez jest potrzebny do metabolizmu wapnia, więc musi być obecny w organizmie w odpowiednich ilościach. Biorąc pod uwagę wzajemnie zależną zależność, kluczowe jest posiadanie odpowiedniego stosunku obu minerałów, aby były skuteczne. Jeśli spożycie wapnia jest wysokie, spożycie magnezu należy dostosować proporcjonalnie. Zalecana dzienna dieta dla wapnia i magnezu wskazuje na stosunek od około 2,5 do 1 do 4 do 1 wapnia do magnezu, w zależności od wieku i płci.
Zalecane dzienne spożycie wapnia i magnezu
Od 2014 r. Zalecane dzienne spożycie lub RDA dla magnezu wynosi od 255 do 265 miligramów dla kobiet i od 330 do 350 miligramów dla mężczyzn. RDA dla wapnia wynosi 800 miligramów dla kobiet w wieku powyżej 50 lat i 1000 miligramów dla kobiet powyżej 50. Wapń RDA dla min wynosi 800 miligramów. Zalecenia te są ustalane przez Radę ds. Żywności i Żywienia Instytutu Medycyny. Pamiętaj, że nie musisz przyjmować magnezu i wapnia w tym samym suplemencie, aby twoje ciało wchłonęło wapń. Minerały muszą jednak występować w organizmie w odpowiednich ilościach, aby można było używać wapń.
Efekty uboczne: zbyt mało, za dużo wapnia
Według National Institutes of Health, stały niedobór wapnia w czasie może prowadzić do osteoporozy, co prowadzi do powstania kruchych lub porowatych kości lub osteomalacji, co powoduje powstawanie miękkich kości. U dzieci osteomalacja jest określana jako krzywica. Odwrotnie, za dużo wapnia we krwi, stan zwany hiperkalcemią, może negatywnie wpływać na funkcje nerek. Objawy hiperkalcemii obejmują uczucie drętwienia / mrowienia w palcach, drgawki, wymioty, zaparcia, skurcze mięśni, nienormalny rytm serca, letarg, słaby apetyt, uporczywe pragnienie i zmęczenie. Według Centrum Mikroskładników Informacji Instytutu Linusa Paulinga, nie udokumentowano przypadków hiperkalcemii z pożywienia, tylko z przyjmowania suplementów wapnia.
Efekty uboczne: zbyt mało, za dużo magnezu
Chociaż rzadkie, według National Institutes of Health, poważny niedobór magnezu może powodować zmniejszenie apetytu, nudności, wymioty, zmęczenie, skurcze mięśni / drżenie i zmiany osobowości. Poważny niedobór magnezu może również powodować niski poziom wapnia we krwi, stan zwany hipokalcemią, a także niski poziom potasu we krwi, stan zwany hipokaliemią. Z drugiej strony, pierwszą oznaką nadmiaru magnezu w układzie jest biegunka. Postępujące oznaki nadmiernego stężenia magnezu obejmują zmiany stanu psychicznego, w szczególności dezorientację; nudności; utrata apetytu; słabość; trudności w oddychaniu; skurcze brzucha; obniżone ciśnienie krwi, stan znany jako niedociśnienie; i nienormalny rytm serca. Podobnie jak w przypadku wapnia, nadmierny magnez nie jest spowodowany spożyciem pokarmu, ale spożyciem uzupełniającego magnezu, w tym środków przeczyszczających i środków zobojętniających zawierających magnez.
