Haldol lub haloperidol jest lekiem przeciwpsychotycznym. Jest stosowany w leczeniu objawów psychotycznych, w tym halucynacji, urojeń i oderwania od rzeczywistości. Jego użycie może być krótkie lub długoterminowe. Krótkoterminowe działania niepożądane obejmują szereg objawów neurologicznych, które mogą być bardzo nieprzyjemne dla pacjenta, ale mogą być skutecznie złagodzone przy odpowiednim leczeniu.
Leczenie ostrej dystonii
Ostra dystonia odnosi się do nagłego skurczu mięśni, powodującego zwiększony ton i sztywność. Szczęki mogą zostać zablokowane, a oczy mogą cofnąć się w głowę i zostać zablokowane w tej pozycji. Dystonia jest stanem bolesnym, a także niepokojącym dla pacjenta. Może również zagrażać życiu, ponieważ skurcz może obejmować mięśnie krtani i zapobiegać przedostawaniu się powietrza do płuc. Według Canadian Movement Disorder Group haloperidol jest jednym z leków, które najprawdopodobniej wywołają tę reakcję. Leczenie polega na natychmiastowym odstawieniu haloperidolu i podaniu leków antycholinergicznych. Powszechnie stosowanymi lekami antycholinergicznymi są Cogentin lub benztropina i Benadryl lub difenhydramina. W leczeniu ostrej dystonii podaje się ją dożylnie lub domięśniowo. Po zakończeniu ostrego kryzysu leki antycholinergiczne należy kontynuować w postaci tabletek, a inne leki należy wybrać w celu leczenia objawów psychotycznych.
Leczenie akatyzji
Akatyzja odnosi się do niewygodnego poczucia wewnętrznego niepokoju, któremu towarzyszy stały ruch nóg lub chodzenie tam i z powrotem. Akatyzję można złagodzić redukując dawkę haloperydolu do minimum niezbędnego do opanowania objawów i dodając inne leki w celu leczenia tego objawu. Według "Kaplan and Sadock's Textbook of Psychiatry", opcje leczenia obejmują propranolol, beta-bloker lub benzodiazepiny, takie jak lorazepam lub klonazepam. Leki są podawane doustnie i regularnie, kilka razy dziennie.
Leczenie objawów Parkinsona
Haloperidol jest silnym blokerem receptorów dopaminy. W rezultacie powoduje objawy podobne do choroby Parkinsona, choroby, w której są niszczone komórki nerwowe dopaminy. Objawy to zwolniony ruch, drżenie i sztywność. Według "Kaplan and Sadock's Textbook of Psychiatry" leczenie polega na zaplanowaniu dawek leków antycholinergicznych, takich jak cogentin. Dawki wahają się od 0,5 mg do 2 mg, podawane kilka razy dziennie. Leki przeciwcholinergiczne mogą powodować różne objawy, w tym niewyraźne widzenie, trudności z oddawaniem moczu i dezorientację, i należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów w podeszłym wieku.
Późne dyskinezy
Późna dyskineza jest zaburzeniem ruchowym pojawiającym się po długotrwałym stosowaniu haloperydolu. Objawy składają się z mimowolnych, ciągłych ruchów, najczęściej języka, ust i dłoni. Według "Kaplan and Sadock's Textbook of Psychiatry" nie ma skutecznego leczenia. Według "National Institutes of Neurological Disorders and Stroke" leki takie jak benzodiazepiny i propranolol mogą być korzystne, chociaż leczenie jest wysoce zindywidualizowane.
