Prawie każda kultura ma swój własny pradawny, autochtoniczny styl walki. Większość współczesnych kultur również importowała sztuki walki z innych części świata, adaptując je i dostosowując do własnych potrzeb. Sztuki azjatyckie można teraz znaleźć na podmiejskich witrynach sklepowych w większości większych miast Europy i Ameryki Północnej. Jeszcze mniej znane sztuki, takie jak savate, francuski kickboxing i kalarippayattu, indyjska sztuka, znajdują teraz miejsce.
Kung Fu
Mnisi z Shaolin przekazywali swoją sztukę od nauczyciela do ucznia przez 15 wieków. Termin "kung fu" odnosi się do sztuk walki chińskiego pochodzenia. 1500-letnia Świątynia Shaolin w prowincji Henan w Chinach, urodziła słynną gałąź kung fu, Shaolin chuan fa. W Świątyni Shaolin instruktorzy łączą sztuki walki, w tym bloki, kopnięcia, ciosy i tradycyjną broń, medytację Zen i rozwój osobisty.
Karate
Praktykujący karate ćwiczą kondycję fizyczną, aby wzmocnić ciosy i kopnięcia. "Karate" oznacza "pustą rękę". Karate koncentruje się na obronie bez broni, chociaż niektóre style karate również ćwiczą tradycyjną broń. Praktykujący karate przynieśli chińskie techniki na Okinawę i rozwinęli je w nową sztukę, zanim rozprzestrzenili tę sztukę na resztę Japonii i świata. Karate wykorzystuje zarówno trening partnerski, jak i kata solo - choreograficzne walki z wyimaginowanymi napastnikami - aby rozwinąć umiejętność walki.
Jujitsu
Jujitsu, japoński styl walki, rozwinął się jako dodatek do sztuki uzbrojenia samurajów. W swojej pierwotnej postaci najlepiej można go określić jako grappling bojowy. Jeśli miecz samuraja został usunięty z jego ręki w czasie bitwy, mógłby się cofnąć do umiejętności walki: broń rozbraja, przerwy w stawach, dławiki i uderzenia. Te umiejętności graplingu przekształciły się w nowoczesną sztukę jujitsu.
Aikido
Aikido również ćwiczy jo, krótki personel. Aikido pochodzi z 1942 r. I Morihei Ueshiba, japoński artysta sztuk walki, który wywodził się z jujitsu i jego wiary w Shinto, aby rozwinąć aikido, jednoczący energetyczny sposób. Aikido łączy sztukę walki z filozofią. Aikido używa wspólnych zamków i rzutów, aby zmienić siłę atakującego w obronę przed tą siłą.
Taekwondo
Taekwondo znane jest z wysokich kopnięć. Taekwondo, nieuzbrojona sztuka walki Korei, oznacza "stopę, pięść drogi". Taekwondo łączy rdzenną koreańską sztukę walki, taekkyon, z wpływami japońskimi i chińskimi. Taekwondo zawiera spektakularne kopnięcia i buduje wytrzymałość na swoich praktykujących, którzy rozbijają deski i cegły gołymi rękami i stopami.
Kalarippayattu
Kalarippajattu, walcząca sztuka Indii, wraca tak daleko w historię, że nawet jej praktykujący nie mogą w pełni wyśledzić swoich korzeni. Oprócz nauczania samoobrony, kalarippajattu zawiera metodę rozumienia ciała i ducha oraz wyciągania z nich ich pełnego potencjału. Nosi podobieństwa do jogi i ma silny składnik hinduski. Praktykujący Kalarippajattu mają elastyczność i siłę całego ciała rzadko spotykaną w innych sztukach walki.
Savate
Savate, wkład Francji we styl walki, sięga czasów Przywrócenia w XIX wieku, kiedy to praktykujący odłogiem walczyli w pojedynkach z gołą pięścią. Od tego czasu rozwinęła się w kompletną sztukę walki z blokami, kopnięciami i ciosami podobnymi do sztuki azjatyckiej. Doświadczeni wojownicy nie toczą już pojedynków, ale sprawdzają swoje umiejętności w zawodach typu kickboxing.
