Prosty płaskonabłonkowy nabłonek odnosi się do pojedynczej warstwy cienkich, płaskich komórek, które kształtują powierzchnie ciała. Jedna strona powierzchni otwiera się na otoczenie, podczas gdy druga jest zakotwiczona w podstawowych komórkach. Komórki te dostarczają cienką membranę, która umożliwia przejście małych cząsteczek do organizmu, co występuje na przykład, gdy powietrze dyfunduje w płucach; gdy krew jest filtrowana, aby utworzyć mocz w nerkach; i kiedy składniki odżywcze dyfundują z krwi do tkanek ciała w miniaturowych naczyniach krwionośnych zwanych kapilarami.
Naczynia krwionośne
Prosty płaskonabłonkowy nabłonek, zwany śródbłonkiem, wyznacza wewnętrzne powierzchnie tętnic, żył i naczyń włosowatych. W tętnicach i żyłach śródbłonek zmniejsza tarcie i umożliwia płynny przepływ krwi. Komórki śródbłonka w tętnicach i żyłach również pomagają w zwężeniu lub rozszerzeniu naczyń krwionośnych, który reguluje przepływ krwi i ciśnienie.
Ściany naczyń włosowatych składają się z pojedynczej warstwy komórek śródbłonka. Pozwala to na łatwą wymianę składników odżywczych i tlenu do tkanek ciała oraz usuwanie odpadów.
Płuca
Prosty płaskonabłonkowy nabłonek tworzy pęcherzyki powietrzne lub pęcherzyki płuc. Pęcherzyki są miejscami, w których powietrze jest wymieniane w płucach. Proste komórki nabłonka płaskiego w pęcherzykach płucnych umożliwiają tlenowi z powietrza przedostanie się do krwi w naczyniach włosowatych płuc. Dwutlenek węgla, produkt odpadowy, przechodzi przez nabłonek pęcherzyków płucnych, aby usunąć je z ciała.
Nerki
Proste nabłonkowe komórki nabłonkowe w nerce umożliwiają szybką filtrację krwi i dyfuzję małych cząsteczek. Ten proces pozwala nerkom usuwać odpady i nadmiar wody z organizmu w moczu.
