BMI (wskaźnik masy ciała) jest łatwą i niedrogą metodą przewidywania procentowej masy ciała, która jest spowodowana masą tłuszczu. BMI można znaleźć, dzieląc swoją wagę (w kg) przez wzrost do kwadratu (w calach), a następnie pomnożenie przez 703. U dorosłych, BMI poniżej 18,5 jest uważane za niedowagę, 18,6 do 24,9 uważane jest za zdrowe, 25,0 do 29,9 uważane jest za nadwagę a powyżej 30,0 jest uważany za otyłego.
Funkcja oddechowa była szeroko badana w odniesieniu do BMI. Dla osób z chorobami płuc, w tym rozedmą płuc, przewlekłym zapaleniem oskrzeli, astmą oraz śródmiąższowymi i naczyniowymi chorobami płuc, czynność oddechowa jest umiarkowanie lub znacznie upośledzona. Ten kompromis może zostać zaostrzony przez nadwagę lub posiadanie BMI powyżej 25,0. Jednak nawet u osób z prawidłową czynnością dróg oddechowych wysoki BMI może zaburzać czynność układu oddechowego.
Otyłość i przewlekłe obturacyjne choroby płuc (POChP)
Przewlekłe obturacyjne choroby płuc obejmują rozedmę płuc, przewlekłe zapalenie oskrzeli i astmę. POChP powoduje zmniejszenie elastycznego odrzutu płuc, dzięki czemu nadmiar powietrza zostaje uwięziony w klatce piersiowej. To rozciąga mięśnie zaangażowane w oddychanie i zagraża ich funkcji. Mięśnie oddechowe muszą wtedy pracować ciężej nawet w spoczynku, zwiększając zapotrzebowanie na tlen w już opodatkowanym układzie oddechowym.
W pewnym momencie aktywności fizycznej pacjenci z POChP osiągają poziom, kiedy zwiększony wysiłek nie zwiększa jeszcze ilości powietrza, które może wygaśnąć. Posiadanie wysokiego BMI oznacza większą wagę mięśni do wspierania podczas mobilności. Tak więc, jeśli masz POChP, poziom, przy którym wzmożony wysiłek nie zwiększa już wydechu, nadchodzi znacznie szybciej, ponieważ pracujesz ciężej, aby utrzymać własną wagę. Ponadto, posiadanie wysokiego BMI oznacza większy ciężar na klatce piersiowej, aby mięśnie oddechowe mogły działać przeciw.
Niedowaga i POChP
Chociaż wysoki BMI może dodatkowo upośledzić oddychanie u osób z POChP, gdy POChP postępuje do ciężkiego poziomu, utrata masy ciała staje się problematyczna. Z powodu niższych poziomów tlenu we krwi, krew przechodzi z brzucha w serce i płuca. Powoduje to niedożywienie, ponieważ jelito nie otrzymuje wystarczającej ilości krwi do prawidłowego trawienia pokarmów. Dodatkowo ciężkie upośledzenie płuc powoduje, że mięśnie oddechowe działają tak ciężko, że metabolizm znacznie wzrasta, nawet w spoczynku. Zazwyczaj pacjenci z ciężką postacią POChP, którzy mają niedowagę, mają gorsze rokowanie niż osoby z nadwagą, ponieważ w rzeczywistości głodują.
Wysokie BMI u zdrowych osób
Zgodnie z badaniem Jones et al. al., wysoki BMI może poważnie wpływać na czynność oddechową, nawet u osób nie chorych. Badanie wykazało, że zarówno funkcjonalna pojemność resztkowa - objętość powietrza w płucach po biernym wydychaniu - jak i objętość rezerwy wydechowej - objętość powietrza, którą można wydłużyć po pasywnym wydechu - spadła wykładniczo wraz ze wzrostem BMI. Pacjenci, którzy byli chorobliwie otyli, faktycznie oddychali blisko swoich Pozostałych Objętości - ilość powietrza w płucach po wymuszonym wydychaniu. Inne badanie z 2005 r. Autorstwa Medarova i in. glin. Wspiera wyniki badań Jonesa i odkrył, że całkowita pojemność płuc - maksymalna ilość powietrza, którą można wdychać - zmniejsza się wraz ze wzrostem BMI.
Według American College of Sports Medicine, nadwaga ma mechaniczny wpływ na oddychanie, ze względu na zwiększoną masę na ścianie klatki piersiowej i przepony. Nadwaga powoduje również wzrost zużycia energii przy takim samym obciążeniu pracą, w porównaniu do osoby szczuplejszej, więc zmęczenie mięśni oddechowych przy niższych intensywnościach u cięższych osób. Efekty te mogą przyczyniać się do zmniejszenia Funkcjonalnej Wytrzymałości Pojemności, Objętości Rezerwy Wydechowej i Całkowitej Wydolności Płuc.
Choroby płuc spowodowane przez otyłość
Istnieją dwa rodzaje chorób płuc, dla których otyłość jest główną przyczyną. Pierwszym z nich jest zespół hipowentylacji otyłości, znany również jako zespół Pickwickiana. Zespół hipowentylacyjny otyłości obejmuje przewlekłą niedotlenienie - za mało tlenu we krwi - i hiperkapnię - za dużo dwutlenku węgla we krwi. Druga otyłość choroby płuc może powodować obturacyjny bezdech senny. Choroba ta obejmuje okresowe zapaści dróg oddechowych i zwiększoną odporność dróg oddechowych podczas snu. W miarę postępu obu tych chorób może pojawić się nadciśnienie płucne, które ostatecznie powodują niewydolność serca płucnego - uszkodzenie prawej strony serca.
Efekt domina
Ponieważ wysokie BMI zmniejsza czynność płuc zarówno u osób chorych, jak i zdrowych, często występuje niefortunny efekt domina. Ponieważ nadwaga utrudnia oddychanie, osoby z problemami układu oddechowego mogą stać się mniej aktywne fizycznie. Zmniejszona aktywność fizyczna powoduje, że mięśnie, w tym mięśnie oddechowe, osłabiają się i niszczą, co z kolei utrudnia oddychanie. Rozpoczyna się spirala w dół, w której bezczynność powoduje dalsze problemy z oddychaniem, a problemy z oddychaniem powodują większą bezczynność.
