Dzieci rozwijają się szybko od urodzenia do siedmiu lat, przechodząc od całkowicie bezradnych niemowląt do osób, które potrafią myśleć, mówić i rozwiązywać problemy. Znajomość etapów rozwoju dziecka może pomóc ci zrozumieć ich potrzeby i zachowania oraz zapewnić odpowiednie możliwości uczenia się i działania. Nie wszystkie dzieci rozwijają się w tym samym tempie, a niektóre dzieci mają opóźnienia rozwojowe, więc te etapy powinny być postrzegane jedynie jako wskazówki.
Narodziny do trzech lat
Pomiędzy urodzeniem a trzema latami większość dzieci opanuje czołganie się, chodzenie i bieganie. Pod koniec tego okresu twoje dziecko powinno być w stanie samo się wyżywić, używać kredek do rysowania podstawowych elementów i manipulowania takimi rzeczami, jak bloki i proste układanki. Powinien być w stanie rzucić piłkę i prawdopodobnie jest gotowy do opanowania treningu toaletowego.
W okresie niemowlęcym twoje dziecko płacze i chrząka, aby poznać jego potrzeby. Jego umiejętności językowe rozwiną się w ciągu następnych trzech lat. Po roku powinien umieć używać pojedynczych słów i nazwać znane obiekty. Po dwóch latach może prawdopodobnie użyć prostych zdań i postępować zgodnie ze wskazówkami, kiedy będzie chciał. W wieku trzech lat twoje dziecko powinno mieć dobre słownictwo i móc mówić w bardziej złożonych zdaniach.
Na tym etapie odbywa się ważny rozwój społeczny. Dzieci łączą się ze swoimi opiekunami i uczą się ufać. Uczą się również, że są oddzielnymi, niezależnymi istotami od swoich opiekunów. Może to prowadzić do frustrującego zachowania często określanego jako "Groźne Dwójki", ponieważ maluchy często zadają rodzicom pytania i próbują potwierdzić swoją niezależność poprzez napady złości. Na tym etapie rozwoju dziecko będzie uczyło się na zmianę, bawi się obok innych dzieci i będzie cierpliwe - choć zdolność czekania lub siedzenia przez dłuższy czas może nie być dostępna przez kilka lat. Pod koniec tego etapu może być gotowy do grania z innymi dziećmi, angażując się w udawaną grę i proste gry.
Trzy do pięciu lat
Od trzech do pięciu lat twoje dziecko opanuje umiejętność posługiwania się ołówkiem. Jej rysunki będą prymitywne, ale zawierają rozpoznawalne kształty i figury, a ona będzie mogła kopiować litery i cyfry. Powinna być w stanie ubierać się, być w pełni wyszkolonym w toalecie i móc pedałować trójkołowiec lub rower z kółkami treningowymi.
Jej słownictwo na tym etapie naprawdę się rozkręci, a ona nauczy się używać czasu przeszłego i przyszłego: trzyletni może powiedzieć "idziemy do sklepu" po powrocie do domu, pięciolatek może prawidłowo powiedz, że "poszedłeś do sklepu".
Na tym etapie Twoje dziecko coraz lepiej radzi sobie z dzieleniem się zabawkami i zabawą w grupach z innymi dziećmi. Będzie lubiła udawać zabawę i zaczyna rozumieć różne role w społeczeństwie, takie jak mama, nauczyciel i dziecko. Zaczyna rozumieć różnicę między dobrem a złem i źle się poczuje, jeśli złamie zasady.
Pięć do siedmiu
Od piątego do siódmego roku życia twoje dziecko może wydawać się, że przechodzi przez "chwiejny" etap. Dzieci w tym wieku często mają problem z zatrzymaniem się i mogą wydawać się nieco niezdarne i nieskoordynowane. To jest etap, na którym Twoje dziecko może nauczyć się opanować duże umiejętności motoryczne, takie jak jazda na dwukołowym rowerze lub rolkach, oraz doskonałe umiejętności motoryczne, takie jak pisanie i wiązanie butów.
Dzieci w tym wieku są bardzo towarzyskie, dzielą się na grupy wyraźnie podzielone ze względu na płeć i tworzą grupy przyjaciół oparte na wspólnych zainteresowaniach. Pomimo ich dążenia do nawiązywania przyjaźni, mogą one również być podatne na grzechotanie. Zaczynają rozumieć, co naprawdę oznaczają zasady i mogą wymagać, aby wszyscy je przestrzegali. W tym samym czasie dziecko może być niechętne do przyjęcia odpowiedzialności, gdy łamie zasady. Dzieci w tym wieku są grzeczne i mogą być bardzo towarzyskie.
Zrozumiałe, że twoje dziecko prawdopodobnie nauczy się czytać i wykonywać proste obliczenia matematyczne. Jego znajomość języka rozszerza się i zaczyna rozumieć sarkazm i idiomy. Zaczyna używać rozumowania, aby rozwiązywać problemy, zamiast polegać na znanych faktach lub innych ludziach, aby zdecydować, co robić.
