Według dr. Michael Camilleri, M. D. i Joseph A. Murray, M.D. w edycji "Harrison's Principles of Internal Medicine", przewlekłe zaparcia dotyka prawie 20 procent dorosłych Amerykanów. Wraz z przewlekłą biegunką stanowi jedną z najczęstszych dolegliwości napotykanych przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i gastroenterologów. Leczenie zazwyczaj rozpoczyna się od zmiany stylu życia, leczenia i treningu behawioralnego, takiego jak biofeedback. Jeśli to się nie powiedzie, inwazyjne procedury mogą stać się konieczne, aby uzyskać ulgę.
Cyfrowa stymulacja odbytnicza
Cyfrowa stymulacja odbytu często zapewnia bezpieczne i skuteczne usuwanie zaparć, z tą korzyścią, że może być wykonana w domu przez nieprzeszkolony personel. Podstawowa technika polega na delikatnym wkładaniu palca w rękawiczce, nasmarowanego palca - lub niemowląt i małych dzieci, nasmarowanego termometru z metalu lub tworzywa sztucznego lub wacika - do odbytu osoby zaparciowej. W przypadku osoby dorosłej, włóż pełną długość palca, z opuszkami palców skierowanymi początkowo w kierunku kręgosłupa pacjenta. Powoli i delikatnie obróć palec, aż opuszek palca będzie skierowany w stronę pępka, a zabieg będzie często powtarzany kilka razy. Według chirurgów Ahmeda Shafika, dr. oraz Olfat El-Sibai, M.D., Ph.D., cyfrowa stymulacja odbytu działa na trzy sposoby: poprzez rozluźnienie zwieracza odbytu, zmniejszenie ostrości kąta między odbytnicą a odbytem i promowanie skurczu mięśnia gładkiego okrężnicy. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u niemowląt i osób w podeszłym wieku, lekarz może zalecić stymulację doodbytniczą przed lekami ze względu na ryzyko działań niepożądanych leków.
Stymulacja nerwu sakralnego
Stymulacja nerwu sromowego pociąga za sobą chirurgiczne wszczepienie małego urządzenia pod skórą w górnej części pośladków. W aktualizacji z 2010 r. Do "Harrison's Principles of Internal Medicine", profesor Harvard Medical School, Kurt J. Isselbacher, wyjaśnia, w jaki sposób przypadkowe odkrycie problemu zaparć współwystępujących u pacjentów poddawanych stymulacji nerwu krzyżowego w leczeniu zaburzeń oddawania moczu prowadził badaczy na Uniwersytecie w Melbourne, aby przetestować skuteczność tej procedury u pacjentów z zaparciami opornymi na leki i zmianę stylu życia. Według dr Isselbacha badacze odnotowali imponującą poprawę częstości defekacji, wysiłku, odczucia niepełnej ewakuacji i ogólnej jakości życia przy relatywnie niskiej częstości powikłań
Chirurgia
Chirurgia stanowi ostateczne rozwiązanie w przypadku złagodzenia zaparć, które nie reaguje na inne środki. Przyjęta procedura chirurgiczna, wyjaśnij Camillari i Murray, pociąga za sobą usunięcie okrężnicy, nazwanej kolektomią i przywiązanie dolnej części jelita cienkiego do odbytnicy, nazywanej ileorektostomią. Powszechne powikłania obejmują niedrożność jelita cienkiego przez blizny, częste - 8 do 10 dziennie - ruchy jelit i nocne zabrudzenia kałowe, szczególnie w pierwszym roku po operacji. W wielu przypadkach zabieg chirurgiczny nie jest rozważany pod nieobecność niebezpiecznego i potencjalnie zagrażającego życiu poszerzenia okrężnicy i odbytu, czyli megacolon i megarectum.
