Historia płaszczu daflkot jest liczona od czasów I wojny światowej, kiedy w tym płaszczu krąży każdy angielski żeglarz. Jednak ten płaszcz pojawił się nieco wcześniej. Przez 20-25 lat przed wojną w Wielkiej Brytanii, ale nie w armii, oraz w pracowni krawiectwa Johna Portridge'a.
Oprócz szycia codziennych ubrań dla przeciętnych Anglików, John spędzał czas na studiowaniu różnych tkanin. Jednym z największych dostawców tkanin w tym czasie było belgijskie miasto Duffel, które eksportowało tkaniny w całej Europie, począwszy od XV wieku. Wśród całej gamy markowych została uznana szorstka wełniana tkanina "Dufel", z której zostały uszyte ciepłe tanie koszule i plecaki. To był ten materiał zamówiony przez Johna Portridge'a do badań i eksperymentów.
Z tej tkaniny Jan przyszył płaszcz, a oparty na polskim fartuchu, wyprodukowany na początku XIX wieku i bardzo popularny w swojej ojczyźnie. Podobnie jak przyszły daflkot, surdut miał luźny krój, duży kaptur i zapięcia na linach. Początkowo daflkot nie był zbyt popularny, ale pewnego dnia zauważył feldmarszałka Bernarda Montgomery'ego, który znalazł go wystarczająco praktycznego na potrzeby armii.
Brytyjska flota uznała odkrycie Montgomery'ego za udane, ale do szycia zdecydowano się użyć angielskiej tkaniny. Brytyjski odpowiednik dyufel zmienił nazwę na "dafl", a sam płaszcz uzyskał podszewkę szkockiej klatki. Przez pierwszy świat daflkoty zaczęły rozdawać żeglarzom.
Płaszcz został dostatecznie przetestowany i szybko zyskał zaufanie, ponieważ nawet podczas wichury Duffle coat dał ciepłe, tkanina jest prawie nie zmoknąć, guziki guziki łatwe nawet w silnych rękawice, obszerny kaptur wygodny rzuca prawo czapkę, a jego kieszenie zostały umieszczone wszystkie niezbędne rzeczy.
Na początku II wojny światowej, Montgomery kazał szyć płaszcze dla wszystkich członków personelu wojskowego, co duffle płaszcz dostał drugą nazwę „Montikot” dla dobra generała o pseudonimie Monty. Jednak Monty nie był jedynym znawcą tego płaszcza. Inny generał, David Sterling, nie strzelał do kafli nawet podczas operacji wojskowych na pustyni, a zwykli marynarze przez cały rok nosili praktyczne płaszcze po powrocie do domu.
Po wojnie, szyte w dużych ilościach, ale niewykorzystane armia Duffle coat zalane rynku odzieżowym,i szybko zdobył zaufanie i miłość młodego pokolenia. A resztki tkanin ze składów wojskowych zostały sprzedane Haroldowi Maurycy, właścicielowi Gloverallu.
Gloverall udoskonalił płaszcz daflkot, tak że pojawiła się krawędź nad kieszonką, a długość zmniejszyła się. Wojskowa wersja daflkot miała długość prawie do kolana, ponieważ była praktyczna w trudnych warunkach, a spokojna wersja została skrócona do około połowy uda.
Oprócz krawędzi nad kieszenią i długością, elementy złączne uległy zmianie. Daflkot z Gloverall został ozdobiony klamrami ze skórzanymi zawiasami. W ludziach nazywano ich "kłami morsów". Płaszcz z Gloverall jest nadal uważany za najbardziej oryginalną wersję daflkota, a przystępna cena pozwala zakupić ten płaszcz dla wszystkich koneserów tradycji.
