Gruczoł tarczowy znajduje się w przedniej części szyi i wytwarza hormon zwany tyroksyną lub T4. Hormon ten odgrywa ważną rolę w rozwoju i rozwoju dzieci. Każde zaburzenie, które wpływa na ten gruczoł, zakłóca jego rozwój lub uniemożliwia wytwarzanie T4, może mieć niszczący wpływ na zdrowie i rozwój dzieci. Problemy z tarczycą u niemowlęcia mogą rozwinąć się przed lub po urodzeniu, a niektóre wymagają leczenia przez całe życie.
Rodzaje
Wrodzona niedoczynność tarczycy, stan, który powoduje, że organizm wytwarza niewystarczające poziomy hormonu tarczycy, dotyka około jednego na każde 4000 noworodków, zgodnie z Departamentem Stanu Zdrowia w Teksasie. Niektóre dzieci rozwijają przejściową postać niedoczynności tarczycy, która zanika w dzieciństwie, wyjaśnia Szpital Dziecięcy w Bostonie. Nadczynność tarczycy lub nadczynność tarczycy występuje rzadko u dzieci i zwykle występuje tylko wtedy, gdy matka rozwinęła tę chorobę przed ciążą lub w jej trakcie.
Objawy
Texas Department of State Health Services wyjaśnia, że objawy problemów z tarczycą u niemowląt są często subtelne i mogą nie zostać zdiagnozowane bez testowania. W przypadkach niedoczynności tarczycy niemowlęta mogą mieć bladą lub poplamioną skórę, wykazują małe zainteresowanie jedzeniem, często zapadają się na zaparcia i mają niskie ciśnienie krwi, wolne tętno lub zimne dłonie i stopy. Wzrost może być powolny, a wiele niemowląt z niedoczynnością tarczycy wykazuje słabe przyrosty masy ciała i wzrost od późnego dzieciństwa. Niektóre niemowlęta mogą wyglądać na ospałe, płaczą nieczęsto i czują się zniekształcone po podniesieniu. Z czasem pojawią się oznaki niepełnosprawności intelektualnej, powiększony język i grube rysy twarzy, wyjaśnia Merck.
Nadczynność tarczycy u niemowląt powoduje wysokie tempo metabolizmu, szybki oddech i tętno, nadmierny głód, drażliwość i słaby przyrost masy ciała. Niektóre niemowlęta mają wyłupiaste oczy. Merck ostrzega, że nadczynność tarczycy może zakłócać oddychanie lub powodować niewydolność serca i śmierć.
Przyczyny
Najczęstszą przyczyną problemów z tarczycą u niemowląt jest nieprawidłowy wzrost tarczycy w czasie ciąży. Niektóre dzieci rodzą się bez tarczycy, a niektóre problemy z tarczycą wynikają z niedowagi tarczycy przez przysadkę mózgową. W innych przypadkach gruczoł tarczowy nie jest uszkodzony ani niedostatecznie rozwinięty, ale nadal nie wytwarza wystarczającej ilości hormonu tarczycy. Przejściowa niedoczynność tarczycy zwykle rozwija się w odpowiedzi na matczyne leki przeciw tarczycy lub niedobór jodu w czasie ciąży.
Nadczynność tarczycy zwykle występuje, gdy matka produkuje przeciwciała podczas ciąży, które stymulują tarczycę do wytwarzania dodatkowego hormonu tarczycy. Te przeciwciała wpływają na tarczycę dziecka po przekroczeniu łożyska.
Diagnoza
Większość stanów wymaga, aby noworodki przechodziły proste badanie krwi po porodzie, aby sprawdzić wskazania dotyczące zaburzeń tarczycy. Jeśli wyniki tego testu pokażą problem lub jeśli lekarz Twojego dziecka podejrzewa problem z tarczycy, Twoje dziecko będzie musiało zobaczyć endokrynologa dziecięcego w celu przeprowadzenia dodatkowych badań.
Test wychwytu tarczycy wykorzystuje radioaktywne izotopy jodu, aby pokazać, jak dobrze działa gruczoł, a rentgenowskie badanie wieku kostnego może wykazać brak dojrzałości kostnej zwykle związanej z zaburzeniami tarczycy u niemowląt. Test stymulacji TRH może pomóc wykryć niskie poziomy TSH przysadki mózgowej, aby określić, czy zbyt mała stymulacja przysadki wpływa na tarczycę Twojego dziecka. Podwyższone poziomy przeciwciał stymulujących tarczycę i hormonów tarczycy mogą potwierdzić rozpoznanie nadczynności tarczycy.
Leczenie
Lekarze leczą niedoczynność tarczycy za pomocą dziennych dawek syntetycznego hormonu tarczycy. Syntetyczny hormon zachowuje się tak samo jak naturalny hormon tarczycy w ciele i nie powoduje skutków ubocznych przy podawaniu w odpowiednich dawkach. Ten lek jest dostępny w postaci tabletek, które można rozpuścić lub zmiażdżyć dla niemowląt. Nadczynność tarczycy leczy się lekami, które spowalniają produkcję hormonu tarczycy w ciele. Leczenie jest konieczne tylko do momentu, gdy przeciwciała matki znikną z krwi dziecka.
