Parkour i freerunning to dwie pokrewne, ale różne formy miejskiej atletyki. W obu zawodach biegają, wspinają się i skaczą, aby przejść przez obszar, który często jest krajobrazem pełnym przeszkód. Te dwie aktywności mają wiele technik, ale mają różne cele i filozofie.
Parkour
Francuski sportowiec David Belle, wraz z grupą współpracowników, rozwinął dyscyplinę parkour w Paryżu w latach 90. XX wieku. Parkour, którego nazwa wywodzi się od francuskiego słowa oznaczającego "trasę", to system ruchu, który ma najbardziej bezpośrednią drogę między dwoma punktami. Parkour został opracowany w środowisku miejskim. Większość traceurów, jak się je nazywa, ćwiczy w tych środowiskach. Ta trasa może obejmować przeskakiwanie przeszkód, wspinanie się po ścianach lub podróżowanie po dachach. Praktycy Parkour cenią świadomość przestrzenną, efektywność ruchu i znajomość miejskiego krajobrazu.
Freerunning
Termin "freerunning" został wymyślony przez Sebastiana Foucan i pierwotnie miał opisać parkour dla anglojęzycznej publiczności. Jednak termin ten ostatecznie rozwinął się w nieco inną dyscyplinę, która łączyła techniki parkour z akrobacjami i gimnastyką. Freerunnerzy nagradzają kreatywność, autoekspresję i umiejętność improwizacji.
Podobieństwa
Parkour i freerunning mają wspólne pochodzenie. Wiele specyficznych technik skoków i wspinania istnieje zarówno w parkour, jak i freerunningu. Obaj podkreślają również świadomość środowiska. Traceurs i freerunnerzy działają w podobnych środowiskach. Organizacje zaangażowane w jedno często angażują się w jedno i drugie. Na przykład, nagrody Parkour i Freerunning Awards należą do obu dyscyplin. Rozróżnienie pomiędzy parkour i freerunningem często może być trudne.
Różnice
Podstawowa różnica między parkourem a freeruningiem to jedna z filozofii. Filozofia Parkour jest bardziej utylitarna niż freerunning. W wywiadzie dla "The New Yorker" z 2007 roku, David Belle wyjaśnił, że parkour powinien być użyteczny, nazywając go "zupełnie innym sposobem myślenia, od robienia rzeczy po to, by wyglądać dobrze". W przeciwieństwie do tego freerunning ma bardziej żartobliwą, zorientowaną na wyniki filozofię, w której flipy i skoki mogą być formą autoekspresji. Pragnienia i wolność jednostki są uważane za ważniejsze od ścisłych zasad.
