Państwo to ja.
Ludwik XIV
"The King-Sun" - tak Francuzi nazywali swego króla Ludwika XIV z dynastii Burbonów. Król Francji, Louis rozpoczął w 1643 roku, kiedy nie miał jeszcze pięciu lat. Regent wraz z synem został mianowany matką króla Anny Austrii. Ojcem Ludwika XIV był Ludwik XIII, dobrze znany nam wszystkim z książki A. Dumasa "Trzej muszkieterowie".
Hiacynt Rigo. Portret Ludwika XIV. 1701
W peruce.
Panowanie Ludwika XIV było wielokrotnie wspominane w wielu utworach literackich i stało się platformą do rozwoju fabuły w kinie. Na przykład na początku XX wieku opublikowano serię powieści o Angelice (autorstwo Anny i Serge'a Golona), które opowiadają nie tylko losy głównego bohatera, ale także samą erę panowania "króla słońca".
XVII w., A to czas Ludwika XIV, okres dominacji w sztuce baroku. Aby zrozumieć, czym jest barok, po prostu idź do opery. Barok - to nadmierny luksus, ogromne rozmiary, ciężkie i drogie materiały. Barok - styl pałaców. Czas na święta i swobodną zabawę.
Zdjęcia z filmu "Angelica and the King"
Fryzury z XVII wieku
To samo dotyczy wyglądu - najbardziej eleganckich strojów, drogiej biżuterii, obfitości kosmetyków, zarówno u mężczyzn jak i kobiet.W okresie baroku mężczyźni zaczynają nosić marszczenia i łuki, a także pończochy. Sylwetka męskiego garnituru nigdy nie była bardziej kobieca, a potrzeba dbania o swój wygląd za pomocą szminek, pudru i perfum nie była tak obowiązkowa dla mężczyzn. Panie ubierają się coraz szerzej, a ich wycięcia są coraz głębsze. Fryzury rosną, a liczba biżuterii w nich przekracza granice przyzwoitości. W XVII wieku znów zaczęły nosić peruki.
Męskie fryzury barokowe
W pierwszych dekadach XVII wieku krótkie fryzury pochodziły z Hiszpanii, które powstały w związku z modą na wysokich kołnierzykach (obroża do kołnierza).
Charles Antoine Couple. Portret Moliere.
Fryzura z długimi kręconymi włosami i wąsami "chevalier" - w postaci wąskiego paska powyżej górnej wargi, końce wąsów zwinięte.
Jednak już w latach 20. i 30. wieku XVII powstały fryzury z długich włosów - włosy zwinięte, związane kokardkami. Było to spowodowane, między innymi, pojawieniem się obroży. Takich, jak nosili muszkieterowie. Na przykład fryzjer "a la cadett". Fryzura została nazwana na cześć księcia Lorraine Cadenetta. Składała się z włosów przyciętych "schodami", równo podzielonych na dwie części.A po lewej stronie był zawiązany cienki warkocz, ozdobiony kokardą i klejnotami. Plus, mały gładki huk spadł na jego czoło. Jednak fryzury z czasów Ludwika XIII pamiętają wszystkich, którzy oglądali "Trzech muszkieterów".
Charles Lebrun - King Louis XIV w młodości - portret napisany w 1661 roku
W czasach Ludwika XIV mężczyźni będą również nosić fryzury z długich włosów i udekorować je kokardkami, ale z jedną znaczącą różnicą - będą to już fryzury nie od ich włosów, ale fryzury na peruki. Uważa się, że moda na peruki została wprowadzona przez Ludwika XIV w związku z jednym bardzo niefortunnym faktem - monarcha był łysy. Potem zaczęli nosić peruki zarówno sam Louis, jak i dworzanie.
Zdjęcia z filmu "Angelica and the King"
Peruka i wąsy "Chevalier"
Peruki były kręte i kręte. Stworzenie peruk stało się możliwe dzięki wynalezieniu królewskiego lekarza Herve - sposobu mocowania włosów do małej czapki, pokrytej jedwabną drobną siatką. Najdroższe były peruki wykonane z naturalnych włosów. Włosy na peruki można było sprzedać albo żebrakom, albo więźniom, których włosy (zakładając, że są dobre) zostały brutalnie obcięte. Peruki z blond lokami były bardzo cenione.W pewnym momencie mogły być noszone tylko przez członków rodziny królewskiej. Stąd moda wydawała się rozjaśniać, a mianowicie posypać pudrowymi perukami innych kolorów. Francja handlowała swoimi perukami. Francuskie peruki zostały również kupione na rosyjskim dworze. Nawiasem mówiąc, dochód ze sprzedaży peruk był ważnym wykresem w skarbcu Francji.
Barokowe fryzury dla kobiet
Oprócz męskich peruk były też peruki damskie. Jednak panie często tworzyły fryzury z włosów, tylko dodając sztuczne loki.
Holenderski artysta Caspar Netcher. Portret pani Philippe Staunton, 1668.
Fryzura wyglądająca jak fryzura "Madame Sevigne"
W czasach, gdy Ludwik XIV był jeszcze dzieckiem, fryzury kobiet były jak dzieci. Na przykład, w sposób było fryzura „enfant in” ( „dziecko”) składający się z cykorii włosami, związane z taśmy wokół głowy.
Również w połowie XVII wieku była popularną fryzurę Marquise de Sevigne - poskręcane włosy związane w pęczki wokół głowy. Fryzura „fajerwerki”, która doprowadziła do mody królowej Anny Austriaczki, - przednie włosy płasko i tył są montowane na masową wiązki na ramionach dół serpentyn i korkociąg loki.
W latach 60-tych XVII wieku nosili fryzurę "Maria Mancini".Fryzura została nazwana na cześć włoskiej szlachcianki. Składał się z dwóch półkul ułożonych nad uszami loków zwiniętych w małe loki. Bardzo podobna sylwetka do fryzury "Maria Mancini" była fryzura "yurlyu-berlyu", popularna w latach siedemdziesiątych XVII wieku. Jej autorstwo należy do pierwszej znanej w historii kobiety-fryzjera Martine.
Holenderski artysta Caspar Netcher. Elena Catarina de Witte, 1678
Hairdress "yurlyu-berlyu"
Ale najbardziej popularną fryzurą była fryzura "fontanna". Zgodnie z legendą ta fryzura została wymyślona przez faworyta Ludwika XIV Angelica de Fontanges. Jej włosy były rozczochrane podczas polowania, a ona po prostu związała włosy podwiązką z klejnotami w wysokim kokie na czubku głowy. Ludwik XIV był zachwycony tą fryzurą i sprawił, że Angelica była komplementem. Potem wszystkie panie dworskie zaczęły dekorować głowy w ten sposób. Fryzura "fontanna" miała wiele opcji - jej główną cechą jest wysokość (kręcone zamki, ułożone poziomo za czoło) i mnóstwo ozdób. Był też kapelusz o tej samej nazwie - "fontanna" o wysokiej czapce.
Maria Angelica de Fontanges
Portret królowej Francji Marie Antoinette. Fryzura "fontanna".
Fryzura "fontanna"
W ostatnich latach panowania Ludwika XIV kobiece fryzury stały się skromniejsze. Moda obejmuje "pokorę" fryzury - gładko uczesane włosy z ołówkiem z tyłu głowy.
W XVII wieku Francja staje się modą. Francuski sąd zaczyna dyktować modę na wszystkie dwory królewskie w Europie. A Paryż, jako stolica Francji, stając się stolicą mody w XVII wieku, nie traci swojego tytułu do dnia dzisiejszego.
Veronica D.
