Jeśli chodzi o naturalne tkanki, odnosi się do włókien stworzonych bez bezpośredniego zaangażowania człowieka (jedwab z jedwabnikami, wełna różnych zwierząt). Włókna chemiczne obejmują włókna produkowane fabrycznie z organicznych polimerów naturalnych lub syntetycznych i już z udziałem człowieka. Te pierwsze nazywane są sztucznymi, podczas gdy te drugie są syntetyczne. Wiskoza odnosi się do sztucznych włókien, ponieważ jest naturalnego pochodzenia, ponieważ jest wykonana z drewna.
Wiskoza to sztuczne włókno produkowane na bazie celulozy, poddane sekwencyjnemu działaniu alkaliów i kwasu octowego. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa viscosus - lepka, ponieważ po obróbce alkaliami włókno uzyskuje lepkość, lepkość. Do produkcji włókien wykorzystuje się odpady przemysłu drzewnego (kora, trociny itp.).
Wiskoza jest naprawdę interesującym materiałem, pozyskiwanym z naturalnych surowców za pomocą sztucznych środków. W zależności od obróbki tkanina wiskozowa może być podobna do wełny, jedwabiu lub lnu.
Dlatego wiskoza tworzy sukienki, bluzki, T-shirty, T-shirty, golfy, pościel, obrusy, zasłony, a nawet lokaje i różne tkaniny chłonne.Wiskoza jest również wykorzystywana w produkcji samochodów, wytwarzane są z niej wysokiej jakości opony samochodowe. Wiskozowe ściereczki do czyszczenia tkanin, za pomocą których można szybko i dokładnie wyczyścić prawie każdą powierzchnię, nie pozostawiając na nich żadnych kosmków. Do mycia naczyń są również idealne, ponieważ nie są wymagane żadne środki do mycia.
Historia tkaniny i technologia produkcji
Generalnie wytwarza się trzy rodzaje włókien wiskozowych: przędzę tekstylną, włókna cięte i gwint techniczny.
Jak powstało to włókno?
Idea tworzenia sztucznych włókien, takich jak naturalny jedwab, została wyrażona nawet w XVII - XVIII wieku. W XVII wieku w Anglii, gdzie poważnie zaangażowali się w przemysł włókienniczy, niejednokrotnie przeprowadzali eksperymenty, aby uzyskać sztuczne nici, próbując zastąpić naturalny jedwab.
Eksperymentowałem nie rok lub dwa, ale przynajmniej około 200 lat. W 1855 r. Georgeowi Audemarsowi udało się zdobyć nić, używając mieszaniny kleistej pulpy z kory i gumy, powoli wnikając w nią igłą. Metoda nie była prosta, ponieważ wymagała specjalnych umiejętności i wysokiej dokładności.
Minęło kolejne 30 lat.W 1884 r. Francuz Guillerde Chardonnay opracował nową technologię uzyskiwania wiskozy. Ta metoda ponownie okazała się nieopłacalna - jej sztuczne włókno łatwo uległo zapaleniu.
W 1891 brytyjscy chemicy C. Cross, E. John i C. Beadle stali się wynalazcami sztucznych włókien. Udoskonalili proces tworzenia wiskozy. Produkcja wiskozy rozpoczęła się w 1892 roku, początkowo w Anglii, a następnie w innych krajach.
Dotychczas włókna wiskozowe otrzymuje się z pulpy drzewnej. W młynach drewno jest mielone do stanu zrębków, następnie gotuje się w roztworze alkaliów. Okazuje się, że miazga. Ponieważ masa szarego koloru, jest bielona i prasowana w arkusze tektury, które są wysyłane do produkcji przędzy wiskozowej.
Sam proces otrzymywania włókna wiskozowego składa się z czterech etapów:
wytwarzanie roztworu przędzalniczego z celulozy;
tworzenie nici;
wykończenie;
suszenie.
Tkanina wiskozowa jest miękka i lekka, dobrze drapowana. Materiał wystarczająco wysoka higroskopijność, jest w stanie wchłonąć dużo wilgoci, w porównaniu z bawełna wiskoza tkaniny pochłania wilgoć dwukrotnie.Tkanina jest pięknie pomalowana w szerokiej gamie jasnych kolorów.
Czysta wiskoza to dość kapryśna tkanina - zmoczy się, siada i traci swoją wytrzymałość na rozciąganie. Dlatego od momentu pierwszego otrzymania chemicy stale pracują, aby uzyskać odpowiednie cechy. I im się to udaje.
Jeżeli do tkaniny dodaje się specjalne włókna wzmacniające, to po zwilżeniu staje się wystarczająco mocne.
Zmieniając zawartość elementów matujących w włóknie, można uzyskać inny jedwabny połysk.
Przez dodanie naturalnych włókien do wiskozy otrzymuje się tkaninę, taką jak zszywka. Staple to tkanina, którą bardzo pokochały nasze babcie. Stało się znane na początku XX wieku, ale stało się powszechne dopiero w połowie wieku. Szczególnie była kochana w Rosji.
Tkanina jest niezwykle miękka, jedwabista, z różnorodnymi kolorami i nadrukami. Jego nazwa wywodzi się od niemieckiego słowa Stapel, co oznacza "stos", czyli poprawnie złożony w jednym rzędzie, w tym przypadku odnosi się do wielu włókien. Zszywki mają jednak te wady, o których właśnie wspomniałem - kurczą się podczas prania, a ta szmatka może być bardzo nieodpowiednia.Taniość stanowiła w tamtych latach jedną z popularnych tkanin, chociaż przy zakupie konieczne było wykonanie 1,5 stopnia więcej niż to konieczne.
Dostępne są tkaniny typu linvic. Są jedwabiste i bardzo piękne, pięknie udrapowane. Tkaniny te są wytwarzane z zawartością przędzy wiskozowej i przędzy lnianej z dodatkiem kapronu, włókien lawowych.
Interesujące tkaniny, takie jak żakardowe, uzyskiwane przy użyciu wiskozy i przędzy syntetycznej. Na nich opiera się wypalanie nici wiskozowych metodą trawienia kwasem. Zgodnie z rysunkiem włókna wiskozowe ulegają zniszczeniu, a jedynie cienka sieć nitek syntetycznych pozostaje, w pozostałych sekcjach ta kratka pokryta jest wykładziną z włókien wiskozowych.
Pielęgnacja tkanin wiskozowych
Produkty wiskozowe są przeciwwskazane do prania i prasowania maszynowego, agresywnych detergentów, prasowania i prasowania gorącym żelazkiem z parnikiem (mogą występować plamy po rozbryzgach i parze).
Produkty wykonane z wiskozy nadają się tylko do prania ręcznego lub maszynowego w delikatnym trybie z najłagodniejszymi środkami czyszczącymi. Ponieważ wiskoza często powstaje w połączeniu z różnymi włóknami, co zmienia warunki pielęgnacji, przed praniem należy zapoznać się z etykietą na produktach. Powinieneś również delikatnie prasować, używając trybu "jedwabiu" i wilgotną ściereczką.
Niewątpliwą zaletą tkaniny wiskozowej jest jej pochodzenie z zasobów naturalnych, a zatem nie powoduje alergii, dobrze pochłania wilgoć, a ciało w produktach wiskozowych łatwo i swobodnie "oddycha". Wykorzystanie wiskozy nie stanowi zagrożenia dla środowiska.
