Twoje dzieci mogą niewiele wiedzieć o świecie, ale nie są ekspertami w przekraczaniu granic i próbowaniu cierpliwości. Jednak nie musisz być mistrzem zen, aby poradzić sobie z trudnymi czasami wychowywania swoich dzieci. Praktykowanie cierpliwości wobec swoich dzieci wiąże się z zamierzonym wysiłkiem, empatią i perspektywą.
Krok 1
Postaw się w butach swojego dziecka. Jakbyś nie karał kogoś z fizycznym ograniczeniem, wiedz, że twoje dziecko nie rozwinęło się w pełni pod względem dojrzałości, zachowania i łask społecznych. Jest kilka rzeczy, których może nie być w stanie jeszcze zrobić, a pośpiech jej nie wywoła wrzasku ani utraty cierpliwości. Zejdź na jej poziom i postaraj się doświadczyć życia, gdy to zobaczy. Innymi słowy, wczuć się.
Krok 2
Pomóż dziecku zrozumieć ogólną koncepcję, że jego zachowanie wpływa na innych ludzi. Na przykład, jeśli przedwcześnie rano przygotowuje się do szkoły, jego spóźnienie może zakłócić klasę i spóźnić się do pracy, co może wpłynąć na zatrudnienie. Jeśli koncentrujesz się na projekcie i ciągle przerywa, używaj terminów, które może zrozumieć, aby dać mu znać, jakie są konsekwencje, jeśli nie zakończysz swojej pracy na czas.
Krok 3
Sprawdź swoje reakcje. Zadaj sobie pytanie, jaki emocjonalny nacisk wywierało twoje dziecko, gdy reagujesz z niecierpliwością. Uważaj, że możesz być zakłopotany i myśleć, że jej działania są odbiciem twoich umiejętności rodzicielskich. Być może martwisz się o przyszłość swojego dziecka lub martwisz się, jak wpływa na ciebie jej zachowanie.
Krok 4
Stanowić dobry przykład. Upewnij się, że twoje dziecko nie uczy się od ciebie swojego zachowania. Ustal, czy krzyczy i walczy, gdy nie dostaje swojej drogi, bo to właśnie robisz. Może odwleka i odkłada obowiązki, ponieważ go tego nauczyłeś. Zaakceptuj, że niektóre z jego zachowań zostały nabyte i potraktuj to jako wyzwanie, by oczyścić swój własny czyn.
Krok 5
Ustal granice i oczekiwania behawioralne dla swojego dziecka i konsekwentnie je egzekwuj. Zaplanuj napotkane miejsca. Jeśli co noc masz problem z nakłonieniem swojego malucha do rozpoczęcia rutyny przed snem, poinformuj wczesnym wieczorem, co ma zrobić. Powtórz to. Powiedz jej na przykład, że po kolacji może grać, a potem posprzątać, a potem musi się wykąpać. W przypadku starszego dziecka, które odkłada pracę domową, opóźnij czas, który pomaga jej odkładać sprawy, takie jak telewizja, gry czy komputery. Przewiduj cokolwiek to będzie powodować problem behawioralny, który wyłączy miernik cierpliwości.
Krok 6
Daj swojemu dziecku okazję do ćwiczenia i osiągnięcia samokontroli. Stosuj strategie dostosowane do wieku, aby ustawić go tak, by robił różne rzeczy, takie jak czekanie bez skargi, współpraca z rodzeństwem, wypełnianie zestawu obowiązków bez bacznego monitorowania. Czynności takie jak koszenie trawy, grabienie liści i robienie obiadów wymagają znacznego czasu. Skoncentrowanie się na tych zadaniach może być pomocne w umożliwieniu dziecku opanowania kontroli.
Krok 7
Ćwicz cierpliwość. Pomyśl o tym jak o mięśnie. Kiedy czujesz, że tracisz cierpliwość, mantrę lub rutynę, której możesz użyć do natychmiastowego rozproszenia złości lub frustracji. Licz się wstecz, recytuj wiersze, chodź, rozmawiaj, śmiej się - cokolwiek jest właściwe i łatwe. Następnie podejdź do prawdziwego problemu z umysłem spokojnym, a nie zeszpeconym. Im bardziej świadomie ćwiczysz cierpliwość, tym więcej będziesz miał.
Ostrzeżenia
- Uwolnij swoją potrzebę, by wszystko szło dobrze cały czas. Już samo to może ci pomóc zejść emocjonalnym rollercoasterem niecierpliwości. W niektóre dni musisz się spóźnić. W niektóre dni dzieci będą walczyć, aw niektóre dni stracisz cierpliwość.
Wskazówki
- Nie oczekuj zmian z dnia na dzień - w twoim dziecku lub tobie. Rozpoznaj, że twoja niecierpliwość jest tak samo ważna, jak niewłaściwe zachowanie twojego dziecka. Miej cierpliwość do siebie. Wiele lat warunkowania wymaga czasu, aby zareagować na zmiany.
