Agresja u kobiet może być inna niż złość u mężczyzn, zwłaszcza u dzieci. Agresja odnosi się do umyślnego zadawania krzywdy jednej osobie przez drugą. Może być bezpośredni, w tym agresja słowna lub fizyczna lub pośrednia.
Rodzaje
Agresja słowna to zadawanie szkód przez słowa, takie jak nazywanie lub krytykowanie. Fizyczna agresja ma na celu wyrządzenie szkody poprzez takie metody, jak pchanie, kopanie lub uderzanie. Pośrednia agresja obejmuje manipulację, a tożsamość agresora jest trudniejsza do ustalenia. Osoby używające tego typu mogą próbować szkodzić innym, uszkadzając ich relacje, prawdopodobnie uszkadzając przyjaźnie innych osób lub włączenie rówieśników. Agresja bezpośrednia jest bardziej powszechna niż pośrednia agresja zarówno u mężczyzn jak i kobiet, zgodnie z metaanalizą z 2004 r. Opublikowaną przez Johna Archera w "Przeglądzie psychologii ogólnej".
Dziewczyny
Wśród dziewcząt 11- i 12-letnich dziewczęta mogą częściej stosować agresywne formy pośrednie niż agresja fizyczna, wynika z badań opublikowanych w 1988 roku przez Kirsti M. J. Lagerspetz i kolegów z "Aggressive Behavior". Różnice dotyczące agresji słownej są mniej wyraźne. W badaniu dzieci w wieku od trzeciej do szóstej dziewczynki częściej stosowały agresję relacyjną lub pośrednią, wynika z badań opublikowanych w 1995 roku przez Nicki R. Crick i Jennifer K. Grotpeter w "Child Development". Osoby, które są agresywne względem siebie, są narażone na trudności z dostosowaniem i zgłaszają wyższe oceny samotności, depresji i izolacji. Jako dorośli, wskaźnik pośredniej agresji może być jednakowy dla kobiet i mężczyzn, zgodnie z metaanalizą z 2004 r. Opublikowaną przez Johna Archera w "Przeglądzie psychologii ogólnej".
Przyczyny
Hormony i genetyka przyczyniają się do agresji u kobiet. Badanie z 2003 r. Opublikowane przez Elizabeth Cashdan w "Aggressive Behavior" wykazało, że kobiety z niskim poziomem androstendionu i testosteronu mogą rzadziej wyrażać swoje współzawodnictwo z agresją. Uczucia konkurencyjne mogą wynikać z rywalizacji o sukces w szkole, zręczności sportowej, sukcesu w innej działalności, atrakcyjności, męskiej lub żeńskiej uwagi, popularności, prestiżu, fizycznego obiektu lub zdobycia się.
Zwiększona aktywność serotoniny, substancji chemicznej mózgu, wiąże się ze spadkiem gniewnych i agresywnych zachowań. Badacze odkryli, że kobiety z jedną lub obiema dwiema zmianami w regionie promotora genu 2C receptora serotoninowego wykazują więcej gniewu, wrogości i agresji, wynika z badania przeprowadzonego przez Science Daily przez University of Pittsburgh.
Wyzwalacze
Kobiety częściej informują, że będą słownie lub fizycznie znęcać się nad swoim partnerem z powodu niewierności, zgodnie z badaniem z 1993 roku w "Agresywnym zachowaniu". Jednak badanie nie sprawdziło, czy kobieta będzie realizować te intencje, jeśli rzeczywiście miała miejsce niewierność. Z perspektywy międzykulturowej agresja kobiet może również wystąpić z powodu konkurencji dla mężczyzn lub produktów otrzymywanych na własne potrzeby lub jako środek obrony, zgodnie z badaniem z 1987 r. Opublikowanym przez Victorię K. Burbank w "Międzykulturowym Badaniu".
Leczenie
Agresja jest leczona, jeśli jest objawem konkretnego zespołu psychicznego, takiego jak zaburzenie osobowości z pogranicza lub autyzm. Agresja jest często cechą impulsywności. Impulsywność można leczyć za pomocą wielu klas leków, w tym agonistów dopaminy, takich jak buproprion i amfetaminy, agoniści i antagoniści receptora 5-HT, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub SSRI, leki przeciwdrgawkowe, litowe, beta-adrenolityczne, typowe jak również atypowe neuroleptyki, opiaty antagoniści tacy jak naltrekson i antagoniści alfa, tacy jak klonidyna, według Martina L Korn, MD MedscapeCME. Tricyclic i monoamine oxidase lub MAO, inhibitory, divalproex i SSRI mogą być pomocne w leczeniu zaburzeń osobowości borderline. Fluoksetyna może wspomagać objawy autyzmu. Pomocna może być również terapia behawioralna. W terapii ludzie uczą się sprawdzać behawioralne alternatywy przed działaniem.
