Miednica składa się z kilku kości, znanych jako kości jelita krętego, kości kulszowej i kości łonowej. Te kości tworzą pierścień, który otacza i chroni narządy jamy brzusznej, w tym jelita i pęcherz, a także główne nerwy i naczynia. Złamanie miednicy może wystąpić u osób w każdym wieku po urazie, takim jak poważny upadek lub wypadek samochodowy. U pacjentów w podeszłym wieku i osób z kruchymi kośćmi mogą również wystąpić złamania miednicy po mniejszym uderzeniu. Rehabilitacja złamania miednicy wymaga najpierw stabilizacji i kontroli urazu. Kości są następnie wyrównywane i program fizjoterapii jest podejmowany w celu przywrócenia funkcji. Jest to poważny stan i istnieje kilka potencjalnych komplikacji.
Tymczasowa zewnętrzna utrwalenie
Miednica chroni wiele narządów jamy brzusznej, nerwów i naczyń krwionośnych. Dlatego u pacjentów ze złamaniami miednicy często stwierdza się poważne uszkodzenie otaczających tkanek miękkich, narządów i układu nerwowego. Obrażenia te wiążą się z ryzykiem krwawienia i uszkodzenia nerwów. Chirurgów urazowych pracują nad rozwiązaniem tych problemów ortopeda może być potrzebny do stabilizacji złamań kości. Zwykle odbywa się to za pomocą zewnętrznej ramki, która tymczasowo utrzymuje kości w prawidłowym wyrównaniu. Ramy te są wykonane ze stalowych kołków, które są wkładane do kości i łączone za pomocą zacisków i prętów.
Redukcja i utrwalenie
Stabilny pacjent przejdzie następnie do ostatecznego leczenia złamania. Aby zapewnić powrót do zdrowia, kości należy przywrócić do prawidłowego położenia. Ten proces nazywa się redukcją. Pacjenci ze złamaniem, które nie wymagają zwichnięcia, są kandydatami do niechirurgicznego leczenia z zewnętrznym stabilizatorem lub bez niego w celu ich stabilizacji. Pacjenci wymagający operacji będą poddawani otwartej redukcji, aby bezpośrednio manipulować kością lub zamkniętą redukcją, w której nacięcie nie jest konieczne do manipulowania kością. Po prawidłowym ustawieniu kości chirurg trzyma kość w miejscu za pomocą zewnętrznego lub wewnętrznego mocowania. Wewnętrzne mocowanie polega na umieszczeniu stabilizatorów, takich jak druty, szpilki, śruby i płytki wewnątrz kości.
Fizykoterapia
Pacjenci są zachęcani do wstania i poruszania się tak szybko, jak to możliwe, aby uniknąć powikłań. Pacjenci zwykle przebywają w szpitalu w ramach terapii fizycznej i zawodowej pacjenta przez co najmniej trzy do siedmiu dni po operacji. Gdy będziesz mógł wstać i bezpiecznie poruszać się na piechotę lub kulach, zostaniesz wypuszczony do domu, gdzie będziesz kontynuował fizyczną terapię domową i ambulatoryjną. Twój terapeuta powoli zwiększy wagę, jaką nosisz na miednicy. Ostrzeż swojego lekarza i terapeuty przed jakimkolwiek bólem lub zmianami.
Komplikacje
Złamanie miednicy jest poważnym stanem i dlatego ma kilka potencjalnych czynników komplikujących. Skrzepy krwi mogą tworzyć się w żyłach miednicy i uda i dotrzeć do płuc. Jest to tak zwana zakrzepica żył głębokich, która może pozostać osiadłym przez dłuższy czas. Jeśli pacjent jest zamknięty w łóżku przez dłuższy czas, istnieje zwiększone ryzyko rozwoju zapalenia płuc. Twój terapeuta powinien zapewnić ci ćwiczenia, które pomogą ci zapobiec tym komplikacjom.
