Mike Tyson był jednym z najbardziej okrutnych i najcięższych wojowników wagi ciężkiej w historii boksu. Podczas gdy Tyson miałby niezliczoną ilość problemów wewnątrz i na zewnątrz pierścienia w późniejszym okresie swojej kariery, trenował rygorystycznie, gdy wspinał się po drabinie boksu.
Trening siłowy
Mike Tyson zaczął trenować na ringu jako nastolatek. Po śmierci matki, gdy miał 16 lat, Tyson został uczniem trenera boksu, Cus D'Amato, który wcześniej wyszkolił mistrza wagi ciężkiej Floyda Pattersona i wielu innych zawodników. Szybko dostrzegł ogromny potencjał Tysona i stał się zastępczym ojcem Tysona. On również wprowadził go w ciężki plan treningowy. Jednym z elementów był trening siłowy. Tyson zastosował schemat obejmujący 2000 situpów, 500 zanurzeń, 500 pompek i 500 wzruszeń ramion z 30-kilogramową sztangą. Tyson stosował ten schemat siedem dni w tygodniu.
Trening szybkości i wytrzymałości
Podobnie jak większość wojowników, Tyson zaczął biegać rano, zanim poszedł na siłownię, aby ćwiczyć trening siłowy i umiejętności bokserskie. Codziennie przejechał trzy mile, by zbudować wytrzymałość. Zanim jednak wykonał swój długi bieg, wykonał sprinty interwałowe i skoki plyometryczne. Sprinty interwałowe pomogły zbudować szybkość i szybkość oraz wytrzymałość, a skoki skrzyniowe pomogły zbudować moc, która przejawiała się w wykrawaniu Tysona.
Sparing
Tyson oddzielił się od innych bokserów od sparingowej pracy, którą wykonywał, przygotowując się do walki. Większość wojowników pokona dwa lub trzy dni w ciągu sześciu tygodni poprzedzających walkę. Tyson codziennie wykonywał podwójne sesje sparingowe. W połowie dnia będzie walczył o 10 rund z różnymi sparring partnerami, a następnie od 4 do 6 kolejnych rund później po południu. Największym problemem, jaki rozwiał Tyson, było znalezienie wystarczającej liczby sparingpartnerów. W miarę jak stawał się coraz bardziej sprawny i wybuchowy na ringu, ranił partnerów ze swoimi ciosami, a wielu bojowników obawiało się, że pójdą razem z nim na ring.
Późniejsze lata
Wielu fanów walki było zahipnotyzowanych skłonnością Tysona do ciągłego nokautu. Myśleli, że jest po prostu naturalnie utalentowany i że może wejść na ring i pokazać swoją moc, kiedy tylko zechce. Tyson wygrał 37 prostych wygranych, aby rozpocząć karierę, ale zaczynając od porażki do Jamesa "Bustera" Douglasa w 1990 roku, Tyson wycofał się z rygorystycznych metod treningowych. Nie udając, że trenuje, Tyson wykazał wrażliwość na ringu, którą wykorzystali przeciwnicy tacy jak Douglas, Lennox Lewis i Evander Holyfield.
