Inspiracja w stylu Edelveinik

Alyona Veinik-Klyshko (Edelveinik) - markowe ubrania. Jednak projektant ubrań jest niezwykły. Alena nie szyje tak zwanego pr? T -? - portiera (gotowa sukienka). To, co robi, jest bliskie koncepcji Haute couture - unikalnych modeli zamówień klientów. Jednak nie jest to całkiem przypadek.

Projektant Alyona Veinik-Klyshko tworzy niepowtarzalne obrazy dla każdej dziewczyny. To nie tylko sukienka, ale suknia, która odpowiada pewnemu obrazowi. Stylizacja strojów na określoną epokę. Ta sukienka z jednej strony jest niezwykła, z drugiej strony można ją nosić w życiu codziennym.

Dziewczyny, dla których szyte są takie wyjątkowe stroje, następnie biorą udział w sesji zdjęciowej, odpowiadającej tematyce obrazu. Do każdego zdjęcia napisany jest tekst artystyczny, historia tekstów, odsłaniający obraz. W rezultacie trzeba pamiętać nie tylko piękne zdjęcia i sukienkę, ale także wspaniałe wspomnienia, a także żywe emocje.

Alain, powiedz mi, jak wymyśliłeś taki wyjątkowy pomysł na tworzenie obrazów?

Wszystko zaczęło się jako dziecko. Nawet wtedy, gdy wraz z moim przyjacielem, a obecnie współorganizatorem wielu moich projektów, Alina Sardarova, poszła do szkoły.Następnie usiadł na nudnych lekcjach, zwłaszcza nudny myśleliśmy matematyki i fizyki, i bawił się przez Alina pisze teksty o naszych wspólnych znajomych, a ja wyciągnął zdjęcia z nimi.

Dużo później, miałem dużo sesji zdjęciowych i myślałem o tym, jak je organizować. Alina zaproponowała im pisanie tekstów. I teraz robię, co myślę na wygląd i styl ubrań, pracuje jako projektant mody, rozwijanie sesję zdjęciową (patrzy na miejscu, skontaktuj się z kimś, czytać książki i oglądać filmy, lubi). A Alina pisze do nich teksty artystyczne. Tworzenie obrazów to nasz spontaniczny pomysł.

Oprócz ciebie i Aliny Sardarovej, kto jeszcze jest w twoim zespole?

Fotograf. Współpracujemy z różnymi fotografami. Wszystko zależy od tego, jak działamy. Stylistka makijażu i fryzur, a także asystenci - osoby, które pomagają w transporcie i podczas filmowania.

Gdzie i od kogo się uczyłeś?

Z wykształcenia jestem religijnym teologiem z prawem do nauczania. Nauczyła się szyć. Sheela z dzieciństwa. Pierwsze ubrania, które zrobiłem, były ubraniami dla misiów, ponieważ nie miałem żadnych lalek. Ale moja pierwsza sukienka, którą sobie sam zrobiłem, została wykonana z polietylenu. Potem żyliśmy niezbyt bogato, a matka ukrywała przede mną swoje tkaniny.

Kolejną z moich sukienek była papierowa sukienka. Miałem wtedy siostry i mam cztery młodsze siostry. Tak było, gdzie się odwrócić (uśmiecha się).

Nigdy nie myślałem, że będę profesjonalnie zajmować się szyciem. Ale potem okazało się, że wielu ludzi lubi to, co robię. Wielu z nich chce pracować ze mną jako stylistka. Pomyślałem więc, dlaczego nie zrobić swojego ulubionego hobby. Przestudiowałem również materiały znalezione w Internecie. Dziś w Internecie można znaleźć różnorodną literaturę.I oczywiście na ich błędy.

Dziewczyny, które przychodzą do ciebie i zamawiają zdjęcia, kim są? Jakie są ich oczekiwania?

Częściej niż nie, młode panie przychodzą do mnie zupełnie inaczej. Oznacza to, że nie tylko twórczy lub pracuje w biurze, ale w różnych zawodach. Dziewczyny, które przychodzą do mnie, chcą lepiej poznać siebie, widzieć siebie z boku.

To może brzmieć żałośnie, ale często dostajemy takie recenzje: "Dziękuję, bardzo mi pomogłeś." Zobaczyłem siebie z boku, zdałem sobie sprawę, że jestem księżniczką. "Jestem piękna, uprzejma." Przecież teraz żyjemy w świecie, w którym styl jest unisex.

Moda jest taka sama, ale możemy znaleźć indywidualność. Na przykład, kiedy pracuję w określony sposób, mogę wykonać około 10 szkiców tylko na jedną sukienkę. Dużo czytam i szukam wymarzonej sukienki tej dziewczyny.

A tak się składa, że ​​dziewczyny natychmiast mówią, jaki obraz chcą zobaczyć?

Często się to zdarza. Mogą na przykład napisać: lubię Audrey Hepburn i chcę być księżniczką, podobną do Audrey Hepburn. Wtedy, w procesie pracy, ten obraz może się zmieniać i to się często zdarza.Poza tym nie jestem zaangażowany w rekonstrukcję, jeśli uszyję sukienkę, zawsze jest to stylizacja podeszłego wieku, taka sukienka może być dzisiaj noszona.

Ćwiczysz również kursy szycia. Dla jakich odbiorców są obliczani? W jakiej formie mijają?

Tak, ale tak naprawdę to nie jest szycie kursów. Ten projekt nosi nazwę "School of Fine Needlework". Nie chodzi o to, aby dać umiejętności szycia, dziania i tak dalej.

Dziś wszystko to można nauczyć się w Internecie. Chodzi o to, aby nauczyć ludzi widzieć piękno we wszystkim, a także tworzyć je. Nie tylko szyć i robić na drutach rzeczy, ale działać z wartością artystyczną. W klasie omawiamy także książki, filmy. Jeśli chodzi o odbiorców, teraz mamy dwie grupy - nastolatków i dorosłych.

I z kim bardziej interesujące jest pracować z dziećmi lub dorosłymi?

Absolutnie inaczej. Początkowo myślałem, że będę bardziej interesować się dziećmi. Ale w rzeczywistości piszę różne programy dla tego samego materiału dla dzieci i dorosłych.

Dorośli są już zmotywowani, płacą pieniądze i chcą się czegoś nauczyć. Jeśli chodzi o dzieci, początkowo mają taką radość "ach, jak to się robi".Przychodzą do projektanta mody, naprawdę to lubią. I ten podziw należy zachować i pracować, aby prowadzić go w praktyczny sposób.

Tworzenie obrazów to bardzo indywidualna praca. Czy masz więcej masowej odzieży?

Dwa razy w roku robię małe mini-kolekcje. Ostatnia taka kolekcja była na jesieni. Moja ulubiona kolekcja to zeszłoroczna kolekcja, lato. Kolekcja poświęcona była Assolowi, bohaterce powieści A. Greena "Szkarłatne żagle". Ubrania w tej kolekcji zostały wykonane z lnu i ozdobione koronką. Ale tworzenie masowej odzieży na większą skalę jest czymś, co mnie wcale nie interesuje.

Obrazy związane z literaturą często znajdują się w Twojej pracy. Poza tym, oprócz robienia ubrań i tworzenia obrazów, spędzasz wieczory literackie. Powiedz nam, jaki jest ten projekt?

Nazywamy to "Recyklingiem nocy w Edelweyn".Jest to projekt edukacyjny, udział w wieczory jest bezpłatny. Jest mile widziany, jeśli goście przynoszą do domu wypieki. Generalnie staramy się stworzyć atmosferę antyku - wieczory odbywają się przy blasku świec, przy herbacie. Wszyscy goście przed wieczór literacki przeczytali pewną książkę, a następnie omówiliśmy to.

Na początku nie spodziewaliśmy się, że ten projekt będzie dla nas tak interesujący. Interesujące pod względem postrzegania ludzi tych samych postaci w książkach z zupełnie różnych stron. Zdarza się, że bohaterka książki wydaje się dobra, odważna, a inna osoba, na przykład, widzi to jako słabość.

Takie spotkania organizujemy w przytulnych miejscach. Początkowo w moim domu mieszkam w "stalinowskim", dzięki czemu możliwe było stworzenie atmosfery starożytności. Teraz zaprzyjaźniliśmy się z centrum edukacyjnym "Octopus" i spędzamy tam wieczory. Mają też wystarczająco przytulny pokój. Ale w rzeczywistości, przy wyborze miejsca pojawiają się trudności, ponieważ chcemy odtworzyć atmosferę przedrewolucyjnej starożytności, inteligencji.

Dla mnie taki dobry przykład jest zawsze przykładem inteligencji w oblężonym Leningradzie. Ludzie nie mieli nic do jedzenia, pili herbatę "białą noc", czyli zwykłą wrzącą wodę, ale także gromadzili i omawiali niektóre globalne problemy filozoficzne, literaturę, malarstwo, muzykę.A to życie myśli, pragnienie piękna, sztuki jest dla mnie wspaniałym przykładem. Ponieważ jest ważniejsze niż smaczne jedzenie lub na przykład ciepło.

I czy istnieje strój dla uczestników "Odzyskanych Wieczorów"?

Zaczęliśmy od tego, że szyję kostiumy na książki i dla wszystkich chętnych prowadziliśmy tematyczną sesję fotograficzną. Pierwsza książka, którą omówiliśmy, to powieść Dostojewskiego "Idiota". I pamiętam, że uszyłem dwie sukienki i dwie czapki w jedną noc. Ale teraz witamy ludzi, którzy przychodzą w garniturach pasujących do stylu książki. My sami również wspieramy odpowiednią atmosferę.

Twój przodek Austria. Czy byłeś kiedyś w Austrii?

Tak, mój pradziadek był austriackim jeńcem wojennym. Mieszkał w Taszkiencie i wspierał rodzinę, zmontował motocykl z części zamiennych i zaczął występować w cyrku. Zawsze pamiętam zwrot Sherlocka Holmesa: "Jeśli artyzm jest we krwi, to czasami przyjmuje on najbardziej nieoczekiwaną formę". Chodzi o moją rodzinę i mnie (uśmiecha się).

W Austrii nie byłem, ale w dzieciństwie, ponieważ rodzice byli młodzi i aktywni, dużo podróżowaliśmy po Białorusi. Mamy wspaniałą naturę.

Na przykład popłynęliśmy kajakiem, trzeciego dnia podróży, dostaliśmy się do starego koryta rzeki, jest tam bardzo czarna woda i to wszystko wśród sosen. A na tej czarnej wodzie kołyszą się białe lilie śnieżne. Albo wieczorem, zachodzi słońce, zachód słońca jest brzoskwiniowo-pomarańczowo-czerwony, a na jego tle latają białe czaple.

Wszystko wygląda niesamowicie. A więc białoruska natura jest źródłem mojej inspiracji. Chociaż bardzo lubię podróżować, podróżować po miastach. Ale natura jest najważniejsza.

A z czego jeszcze czerpiesz inspirację?

Literatura, kino, malarstwo. A ludzie sami, oczywiście. Ponieważ dla mnie nie ma nic bardziej interesującego niż wewnętrzny świat człowieka. Wewnętrzny świat tych dam, które przychodzą do mnie. Być może z tego powodu mam wszystko i okazuje się, bo bardzo lubię komunikować się z osobą. Dla mnie moja praca jest bardzo interesująca.

Twoje ulubione zdjęcia?

Te, które stworzę.